YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/105
KARAR NO : 2015/2371
KARAR TARİHİ : 29.01.2015

Tebliğname No : KD – 2014/410217

Hakaret suçundan sanık E.. K.. hakkında yapılan yargılama sonunda, mahkumiyetine dair Osmaniye 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nce verilen 23.12.2008 tarih ve 2008/268 Esas 2008/601 Karar sayılı hükmün sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 12.02.2013 gün ve 2011/9423 Esas 2013/4121 Karar sayılı kararıyla;
“Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, sanıkların sabıkalarındaki ilamların hangisinin tekerrüre esas alınması gerektiği hususu infazda gözetilecek olduğundan, tebliğnamenin bu yöndeki bozma düşüncesine iştirak edilmeyerek yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen tehdit ve hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanıklar E.. K.. ve Ö.. F..’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye aykırı olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA” oy birliği ile karar verilmiştir.
I- İTİRAZ NEDENLERİ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/01/2015 gün ve 2014/410217 sayılı yazısı ile;
“Daire’nin onama kararının sanık E.. K.. yönünden yerinde olmadığı değerlendirilmiştir. Zira sanığın tekerrüre esas olan ilamlarının hükümde gösterilmemesi bozma nedeni yapılmamış ise de aslında sanığın tekerrüre esas olabilecek nitelikte önceki mahkûmiyeti de bulunmamaktadır. Sanığın suç tarihi itibariyle adli sicil kaydında bulunan ve mahkemesince tekerrüre esas alındığı bildirilen Osmaniye 2.Asliye Ceza Mahkemesinin 21.03.2005 gün ve 2004/827 esas,2005116 sayılı ilamın 436.114.000 TL. para cezası olduğu, halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYY’nın 305/2-3.maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı, diğer sabıkalar yönünden ise, ilamların infaz tarihlerinden sonra 3 yıldan fazla bir süre geçtikten sonra yeni bir suç işlediğinin anlaşılması karşısında, sanık E.. K.. hakkında görevliye hakaret suçundan kurulan hükümdeki tekerrüre ilişkin bölümün çıkarılarak hükmün düzeltilerek onanması için itiraz edilmesi gerekmiştir.
SONUÇ VE İSTEM: Yukarıda açıklanan nedenlerle
1-İtirazımızın KABULÜNE,
2-Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 14/02/2013 gün ve 2011/9423 Esas, 2013/4121 Karar sayılı ONAMA İLAMININ KALDIRILMASINA,
3-Osmaniye 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 23.12.2008 tarih, 2008/268 Esas, 2008/601 Karar sayılı sanık E.. K.. hakkında görevliye hakaret suçundan kurulan hükümdeki tekerrüre ilişkin bölümün hükümden çıkartılarak hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
4-Yüksek Daireniz aksi kanaatte ise, itirazın incelenmesi bakımından 5271 sayılı CMK’nın 308/3. maddesi uyarınca dosyanın Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmesi itirazen arz ve talep olunur.” isteminde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü:
II- İTİRAZIN KAPSAMI
İtiraz, hakaret suçundan, sanık E.. K.. hakkında verilen mahkumiyet kararının onanmasına dair, Dairemizin 14/02/2013 tarihli kararına ilişkin olup, daha önce itiraz incelemesi yapılan sanık Ö.. F..’in tehdit suçuna ilişkin ilam inceleme dışı bırakılmıştır.
III- KARAR
Sanığın suç tarihi itibariyle adli sicil kaydında bulunan Osmaniye 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 21.03.2005 tarih ve 2004/827 Esas, 2005/116 Karar sayılı ilamında; sanığın 765 sayılı TCK’nın 258/1-3 maddelerinden aldığı hapis cezasının 647 sayılı Kanun’un 4. maddesi uyarınca para cezasına çevrildiği ve neticeten sanığın 436,14 TL adli para cezasıyla cezalandırıldığı, hükmün de 13.05.2005 tarihinde kesinleştiği, Cumhuriyet savcılığının uyarlama talebi üzerine de mahkemece 03.10.2005 tarihinde yine 765 sayılı TCK’nın 258/1-3 maddelerinden aldığı hapis cezasının 647 sayılı Kanun’un 4. maddesi uyarınca para cezasına çevrildiği ve neticeten sanığın 360,00 TL adli para cezasıyla cezalandırıldığı, hükmün de 30.11.2005 tarihinde kesinleştiği, anlaşılmıştır.
765 sayılı TCK ile 647 sayılı Kanun’un 4. maddesi uyarınca hapisten çevrilen adli para cezalarının miktarına bakılmaksızın temyiz yasa yoluna tabi olduğu ve kesin nitelikte bulunmayıp tekerrüre esas teşkil edebileceği, Osmaniye 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 21.03.2005 tarih ve 2004/827 Esas, 2005/116 Karar sayılı ilamının da bu haliyle tekerrüre esas olduğu gözetilerek,
Dairemizin 14.02.2013 tarih ve 2011/9423 Esas 2013/4121 Karar sayılı kararı sanık E.. K..’ın hakaret suçu yönünden usul ve yasaya uygun bulunmakla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazları yerinde görülmediğinden REDDİNE, 6352 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı Kanunun 308. maddesinin 3. fıkrası gereğince itirazı incelemek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 29.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.