Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2014/5292 E. 2015/1877 K. 22.01.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/5292
KARAR NO : 2015/1877
KARAR TARİHİ : 22.01.2015

Tebliğname No : 4 – 2012/111063
MAHKEMESİ : Kuşadası 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 17/01/2012
NUMARASI : 2011/59 (E) ve 2012/66 (K)
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, 6136 sayılı Kanuna muhalefet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanıklara yükletilen görevi yaptırmamak için direnme ve sanık B.. A..’a yükletilen 6136 sayılı Kanuna muhalefet eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunlarda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Sanık Bayram’ın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürelerin TCK’nın 63. maddesi uyarınca, sanık hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan hükmolunan cezadan mahsubuna karar verilmemiş ise de, bu husus infaz aşamasında gözetilebileceğinden bozmayı gerektirmediği,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
TCK’nın 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun, sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1. maddesinin a,b,d,e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanıklar B.. A.. ve K.. Ö.. müdafilerinin temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, hükümlerin BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; tebliğnameye uygun olarak, TCK’nın 53/1. maddesine ilişkin hüküm fıkralarının sonuna, “TCK’nın 53/1-(c) maddesinde yer alan hak yoksunluğunun, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden ve 53/1. maddesinin a,b,d,e bentlerindeki hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam etmesine,” ibaresinin eklenmesi, biçiminde DÜZELTİLMESİNE ve başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hükümlerin, bu bağlamda ONANMASINA, 22/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.