YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/33048
KARAR NO : 2018/19978
KARAR TARİHİ : 20.11.2018

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanık … hakkında katılan …’e yönelik hakaret ve tehdit eylemleriyle sanık … hakkında katılan …’e yönelik hakaret eyleminden dolayı verilen beraat hükümlerinin temyizinde;
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik o yer Cumhuriyet savcısının temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2)Sanık … hakkında katılanlar Fatih ve Serap’a yönelik tehdit eyleminden kurulan mahkumiyet hükmünün temyizine gelince;
a)Sanığın tüm aşamalarda suçlamayı kabul etmemesi, soruşturma aşamasında katılanlar Fatih ve Serap’ın sanık …’nin kendilerini tehdit ettiğine ilişkin beyanlarının olmaması ve olayın tanıklarından sadece katılan … ve Fatih’in akrabası olan Esra Özaras’ın sanığın katılanları ”çocuğumu dövmüşler bir daha döverlerse onları öldürürüm.” şeklinde tehdit ettiğine ilişkin beyanının olması karşısında, tüm aşamalarda tehdit olayının gerçekleştiğine ilişkin beyanları olmayan tanıklar … ve …’nin beyanlarına hangi nedenle itibar edilmediği, tartışılıp, açıklanmadan, yetersiz gerekçe ile sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesi,
b)Sanık …’un, kapılarına gelen bir çocuğun kızı …’un katılan … tarafından dövüldüğünü söylemesi üzerine, olay yerine gittiği şeklindeki anlatımı karşısında, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi değerlendirilerek sonucuna göre TCK’nın 29.maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
c)Kabule göre ise; 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık …’un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 20.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.