YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/9257
KARAR NO : 2015/24597
KARAR TARİHİ : 16.03.2015
Tebliğname No : 4 – 2011/64582
MAHKEMESİ : Mersin(Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 14/10/2010
NUMARASI : 2009/1436 (E) ve 2010/1252 (K)
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
1-Sanık A.. D..’ya yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
2-Sanıklar A.. D.. ve B.. Y.. hakkında tehdit ve hakaret eylemlerinden verilen beraat kararlarının da usul ve Kanuna uygun olduğu,
Anlaşıldığından sanık A.. D.. müdafiinin ve katılan H.. İ.. vekilinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye kısmen uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
3-Sanık B.. Y.. hakkında yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir,
Ancak;
Sanığa gönüllü olup olmadığı sorulmadan kamuya yararlı bir işte çalıştırılmaya karar verilerek TCK’nın 50/1-f maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı ve sanık B.. Y.. ve katılan H.. İ.. vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 16/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.