Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2013/8718 E. 2015/24763 K. 18.03.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/8718
KARAR NO : 2015/24763
KARAR TARİHİ : 18.03.2015

Tebliğname No : 4 – 2013/26910
MAHKEMESİ : Karaman 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 27/03/2009
NUMARASI : 2008/162 (E) ve 2009/257 (K)
SUÇLAR : Tehdit

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Tehdit suçunun her iki sanık tarafından birlikte ve silahla işlenmesi karşısında, TCK’nın 61. maddesi gereğince temel ceza belirlenirken, aynı Kanunun 106/2-a ve c maddesindeki iki nitelikli halin gerçekleştiği gözetilerek, kısa kararda 106/2-a ile uygulama yapıldığı halde gerekçeli kararda 106/2-a-c maddelerinin uygulandığından bahisle gerekçe ile hükmün genişletilemeyeceği ve ayrıca alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayin edilmesi gerektiği düşünülmemiş ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Tekerrüre esas alınan önceki mahkumiyetlerin, kesin nitelikteki adli para cezalarından ibaret olması karşısında, sanık R.. A.. hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık R.. A.. ve M.. O.. vasisinin temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenlerle BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılıklar, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktalarının; tebliğnameye uygun olarak, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısmın, hüküm fıkrasından çıkarılması, biçiminde DÜZELTİLMESİNE ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükümlerin bu bağlamda ONANMASINA, 18/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.