YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/34285
KARAR NO : 2014/2666
KARAR TARİHİ : 30.01.2014
Tehdit suçundan sanık … hakkında yapılan yargılama sonunda mahkumiyetine dair, Samsun 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 24.03.2010 tarih ve 2008/419 esas, 2010/260 karar sayılı hükmün sanık tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 18/04/2013 gün ve 2010/28115 esas, 2013/12073 sayılı kararıyla;
” 2- Sanık Mehmet Güner hakkında 6136 sayılı Kanuna muhalefet, sanık … hakkında tehdit suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyizlere gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen 6136 sayılı Kanuna muhalefet ve tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunlarda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanıklar …. ve …’ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,” karar verilmiştir.
I- İTİRAZ NEDENLERİ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08/11/2013 gün ve 2013/328687 sayılı yazısı ile;
“Sanık … hakkında Samsun 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2010 tarih ve 2008/419 esas, 2010/260 karar sayılı ilâmı ile silahla tehdit ve ruhsatsız silah taşımak suçlarından dolayı cezalandırılmasına ve cezanın Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/615 esas, 2006/105 karar sayılı ilâmı uyarınca mükerrirlere özgü çektirilmesi, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına hükmedildiği, sanığın temyizi üzerine Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 18/04/2013 tarih ve 2010/28115 esas, 2013/12073 karar sayılı ilâmı ile hükümler onanmıştır.
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/615 esas, 2006/105 karar sayılı ilâmı sanığın adli sicil kaydında bulunmamaktadır. Bu ilâm aynı dosyada yargılanan sanık Mehmet Güner’e aittir. Sanık …’ın sabıka kaydındaki ilâmlar ise tekerrüre esas değildir. Bu haliyle sanığa ait olmayan ilâm tekerrüre esas alınarak sanığın cezasının mükerrirlere özgü çektirilmesine ve devamında denetimli serbestlik tedbiri uygulanması suretiyle sanığın aleyhine hüküm kurulmuştur.
Yukarıda açıklanan nedenlerle Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 18/04/2013 gün ve 2010/28115 esas, 2013/12073 karar sayılı ilâmındaki sanık … hakkında kurulan hükümdeki tekerrüre ilişkin fıkranın çıkartılarak hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, karar verilmesi, itirazın Dairece yerinde görülmemesi halinde ise dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna Gönderilmesi, saygıyla itirazen arz ve talep olunur.” isteminde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, itiraza konu sanık ve suç yönünden incelenerek gereği düşünüldü:
II- KARAR
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itiraz gerekçeleri yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
İncelenen dosya içeriğine göre; Mahkemece tekerrür uygulamasına esas alınan Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.02.2006 tarih ve 2005/615 esas, 2006/105 karar sayılı ilamının, sanık …’a ait olmayıp, itiraza konu edilmeyen diğer sanık Mehmet Güner’e ait olduğu ve sanık …’ın adli sicil kaydında ise, suç tarihi itibariyle tekerrüre esas ilamın bulunmadığı anlaşılmakla,
Dairemizce verilen 18/04/2013 gün ve 2010/28115 esas, 2013/12073 karar sayılı onama kararının, sanık … yönünden KALDIRILMASINA,
Samsun 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 24.03.2010 tarih ve 2008/419 esas, 2010/260 karar sayılı hükmün yeniden incelenmesi sonucu;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Tekerrür uygulamasına esas alınan Samsun 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.02.2006 tarih ve 2005/615 esas, 2006/105 karar sayılı ilamının, sanık …’a ait olmadığının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık …’ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası itiraz yazısına uygun olarak, “mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulamasına ilişkin bölümün karardan çıkarılması” biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 30.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.