Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2013/25855 E. 2015/37393 K. 09.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/25855
KARAR NO : 2015/37393
KARAR TARİHİ : 09.11.2015

Tebliğname No : 4 – 2011/299110
MAHKEMESİ : Karşıyaka(Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 03/02/2011
NUMARASI : 2010/230 (E) ve 2011/84 (K)
SUÇ : Tehdit

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Mağdurlar A.. Ş.. ve H.. Y.., 05.11.2010 tarihli ikinci duruşmada şikayetlerinden vazgeçtiklerini beyan etmelerine rağmen, CMK’nın 232/2-b maddesine aykırı olarak, gerekçeli karar başlığında müşteki olarak gösterilmişler ise de, yazım hatasının mahallinde giderilmesi mümkün görülmüştür.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, TCK’nın 106/1. maddesi gereğince ceza tayin edilirken anılan maddenin hangi cümlesinin uygulandığı belirtilmemiş ise de, sonuca etkili bulunmayan ve maddi yanılgıdan kaynaklanan bu yanlışlığın mahallinde düzeltilebileceği kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
6352 sayılı Kanun’un 100. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesinin “Devlete ait yargılama giderlerinin 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması halinde, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilir.” hükmü karşısında, yargılama giderinin 20 TL’nin altında olduğu gözetilmeden, sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık M.. Ö..’in temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye uygun olarak, “hükmün yargılama giderlerine ilişkin fıkrası çıkarılarak yerine “yapılan 15 TL yargılama giderinin Hazine üzerinde bırakılmasına” biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 09/11/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.