YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/11668
KARAR NO : 2015/936
KARAR TARİHİ : 13.01.2015

Tebliğname No : 4 – 2011/118914
MAHKEMESİ : Edirne 4. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 03/12/2010
NUMARASI : 2010/446 (E) ve 2010/469 (K)
SUÇLAR : Mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali, yaralama, hakaret, görevi yaptırmamak için direnme

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Sanık Y.. S..’ye yükletilen mala zarar verme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin, Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı; böylece olaylara ilişkin sorunlarda gerekçenin yeterli bulunduğu,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık Y.. S..’nin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
2- Sanık B.. D.. hakkında mala zarar verme, konut dokunulmazlığının ihlali, yaralama, hakaret, ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyize gelince; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir
Ancak;
a- Mahkemece sanık B.. D.. hakkında, mala zarar verme suçundan TCK’nun 151/1.maddesi uyarınca tayin edilen 4 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62.maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken yanlış hesap sonucu hapis cezasının 3 ay 10 gün yerine 10 ay olarak fazla belirlenmesi,
b- Sanık B.. D.. hakkında mahkûmiyetin sonucu olarak 5237 sayılı TCK.nun 53/3. maddesine göre aynı Kanun maddesinin 1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun kendi alt soyu üzerindekiler açısından koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemesi,
c-Tekerrür uygulamasına esas alınan ve açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasına dair ek kararın kesinleşme tarihinin bu dosyaya konu suç tarihinden sonra olduğu anlaşılan sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık B.. D.. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK’nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASI, ancak bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın 1412 sayılı CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının b/2 bendinde yer alan 10 ay hapis cezasının 3 ay 10 güne indirilmesi, hüküm fıkralarında yer alan, TCK’nın 53/1. maddesi gereğince hükmedilen hak yoksunluğu ile ilgili bölümlerin çıkarılarak yerlerine “Sanığın 5237 sayılı TCK’nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileriyle ilgili haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibaresinin eklenmesi ve “cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine” ilişkin bölümlerin hükümden çıkarılması, biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri kanuna uygun bulunan hükümler, bu bağlamda ONANMAK suretiyle davanın esasına, 13.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.