YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/10737
KARAR NO : 2015/24729
KARAR TARİHİ : 18.03.2015

Tebliğname No : 3 – 2012/65984
MAHKEMESİ : Ankara 15. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 28/12/2011
NUMARASI : 2011/308 (E) ve 2011/844 (K)
SUÇLAR : Tehdit, yaralama, taksirle yaralama, kötü muamele

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
A- Sanığa yükletilen tehdit ve yaralama eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, sanık H.. B.. müdafiinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
B- Taksirle yaralama ve kötü muamele suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyize gelince; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-TCK’nın 232/1. maddesinde düzenlenen kötü davranma suçu; yaralama, tehdit, sövme gibi Kanunun başka maddelerinde açıkça düzenlenmiş suçlar dışında kalan, çıplak gezdirme, aç bırakma, sürekli alay etme, korkutma gibi merhamet ve şefkatle bağdaşmayan eylemleri kapsar. Somut olayda, sanığın, eşine ve çocuğuna yönelik, tehdit ve yaralama eylemlerinden dolayı ayrıca cezalandırılmasına karar verilmiş olması karşısında, yerinde görülmeyen gerekçeyle, TCK’nın 232/1. maddesi uyarınca da mahkumiyetine karar verilmesi,
2-Sanık ile eşi arasında çıkan tartışma sırasında, sanığın, ortada bulunan masayı devirmesi sonucu, onları ayırmak için araya giren 23 yaşındaki kızları mağdur A.. B..’ın, yerde bulunan cam kırıklarına basarak yaralandığı somut olayda, sanığın, taksir seviyesinde de olsa, bir kusurundan söz edilemeyeceğinin anlaşılması karşısında, yerinde görülmeyen gerekçeyle sanığın taksirli yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık H.. B.. müdafiinin temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce kısmen yerinde görüldüğünden, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 18/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.