YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/35030
KARAR NO : 2014/1356
KARAR TARİHİ : 21.01.2014
MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, yapılan incelemede;
1- Sanık …’ya yükletilen yaralama ve hakaret eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
2- Sanıklar …, … ve … hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerin de usül ve Kanuna uygun bulunduğu,
Anlaşıldığından, katılan sanık … müdafinin ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
3- Sanıklar …, … ve … hakkında yaralama suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlerinin temyizine gelince:
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak
CMK’nın 223/2 (d) maddesi uyarınca sanığın eyleminin meşru müdafaa kapsamında kaldığının kabul edilmesi karşısında, beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan … vekilinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye aykırı olarak, hükmün 1. maddesinin sonundaki “ceza verilmesine yer olmadığına” şeklindeki kısmın karardan çıkarılarak yerine “ CMK’nın 223/2 (d) maddesi uyarınca beraatlerine”ibaresinin eklenmesi biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükümler, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 21 / 01 / 2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.