Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2012/27099 E. 2013/2289 K. 30.01.2013 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/27099
KARAR NO : 2013/2289
KARAR TARİHİ : 30.01.2013

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Terk
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen terk eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Yasaya uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Sanık hakkında, tekerrüre esas başka sabıkası bulunduğu halde, Ankara 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 18.11.2008 tarih ve 2007/696 esas 2008/1084 karar sayılı, trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan kesin nitelikteki adli para cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas alınarak yazılı biçimde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ve sanık …’in temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye uygun olarak, “sanık hakkında, tekerrüre esas alınan Ankara 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 18.11.2008 tarih ve 2007/696 esas 2008/1084 karar sayılı ilamın hüküm kısmından çıkarılarak, adli sicil kaydında yer alan Ankara 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.10.2007 tarih ve 2003/1143 esas 2007 / 557 karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasına, ancak 5275 sayılı İnfaz Yasasının 108/2. maddesi gereği koşullu salıverilme süresine eklenecek miktar yönünden lehe olan önceki ilamdaki miktarın gözetilmesine” biçiminde biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Yasaya uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 30.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.