YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/22355
KARAR NO : 2013/1014
KARAR TARİHİ : 22.01.2013

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Beraat

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Eyleme ve yükletilen suça yönelik O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden ve 5271 sayılı CMK’nın 193/1. maddesinde hazır bulunmayan sanıklar hakkında duruşma yapılamayacağı kuralı getirilirken, kanunun ayrık tuttuğu haller saklı tutulmuş ve aynı maddenin 25.05.2005 tarihli ve 5353 sayılı Kanunla değişik ikinci fıkrasında ayrık tutulan hallerden birine yer verilerek, sorgusu yapılmamış olsa dahi toplanan delillere göre mahkumiyet dışında bir karar verilmesine olanak sağlanmış olup, anılan fıkranın gerekçesinde de “böylece sanığın lehine bir düzenleme getirilmiş ve gereksiz yere davanın uzaması önlenmek istenmiştir” denilerek değişikliğin amacının açıklanmış bulunması ve bu doğrultuda konuyu değerlendiren Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.10.2009 gün ve 89/243 sayılı kararında belirtildiği üzere Kanunun 223/9. maddesindeki “derhal beraat kararı verilebilecek haller” ile bağlantısı olmaksızın yasanın 193/2. maddesi uyarınca sorgusu yapılmamış olsa bile delillerin takdiri sonucunda ulaşılacak kanıya göre beraat kararı verilebileceği sebebiyle tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 22.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.