YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/12564
KARAR NO : 2014/797
KARAR TARİHİ : 16.01.2014

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
Sanık hakkında, TCK’nın 129/1. maddesi gereğince doğrudan ceza verilmesine yer olmadığı yönünde karar verilmesi gerekirken, TCK’nın 125. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verildikten sonra yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı, katılan … vekilinin temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye aykırı olarak kararda sanığın hakaret suçundan cezalandırılmasından sonra, hakaretin haksız fiile tepki olması sebebiyle ceza verilmesinden vazgeçilmesi şeklindeki hükümlerin çıkarılmasına, yerine “sanığın hakaret suçunu haksız bir fiile tepki olarak işlediği anlaşıldığından, TCK’nın 129/1. maddesi uyarınca sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına” ibaresinin eklenmesi biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 16/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.