YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/4217
KARAR NO : 2021/9017
KARAR TARİHİ : 23.09.2021
MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen itirazın iptali davasının reddine dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda tarafların istinaf başvurularının esastan reddine dair verilen kararın Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonucunda bozularak dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesi üzerine bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerine duruşma istemli olarak temyiz edilmesi üzerine, uyuşmazlığın miktarı itibariyle duruşma isteminin reddiyle temyiz isteğinin incelenmesinin evrak üzerinden yapılmasına karar verilerek, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
6100 sayılı HMK’nın “Bozmaya uyma veya direnme” başlıklı 373. maddesinin birinci fıkrası; “Yargıtay ilgili dairesinin tamamen veya kısmen bozma kararı, başvurunun bölge adliye mahkemesi tarafından esastan reddi kararına ilişkin ise bölge adliye mahkemesi kararı kaldırılarak dosya, kararı veren ilk derece mahkemesine veya uygun görülecek diğer bir ilk derece mahkemesine, kararın bir örneği de bölge adliye mahkemesine gönderilir.” hükmünü,
Aynı maddenin dördüncü fıkrası ise; “Yargıtayın bozma kararı üzerine ilk derece mahkemesince bozmaya uygun olarak karar verildiği takdirde, bu karara karşı temyiz yoluna başvurulabilir.” hükmünü içermektedir.
Açıklanan madde hükümleri birlikte değerlendirildiğinde; ilk derece mahkemesi tarafından, Yargıtay’ın bozma kararı doğrultusunda karar verilmesi halinde, davanın taraflarına, karara karşı sadece temyiz yoluna başvuru olanağı tanındığı anlaşılmaktadır.
Bu halde ise; ilk derece mahkemesince verilen kararın, HMK’nın 362. maddesinde bölge adliye mahkemeleri tarafından verilen kararlar için öngörülen temyiz kesinlik sınırına tabi olacağı tartışmasızdır.6763 sayılı kanun ile 6100 sayılı HMK’ya eklenen ek 1. madde uyarınca; aynı Kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 01.01.2020 tarihinden itibaren 72.070,00 TL’ye çıkartılmıştır.
Bozmaya uyularak verilen karar, karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. HMK’nın 366. maddesi atfıyla aynı Kanunun 352. maddesi uyarınca, kesin olan karar hakkında Yargıtay tarafından temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle her iki tarafın temyiz dilekçesinin miktar itibariyle REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23/09/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.