YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/5948
KARAR NO : 2021/7205
KARAR TARİHİ : 24.06.2021
MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 19. HUKUK DAİRESİ
İLK DERECE MAHKEMESİ : BAKIRKÖY 3. TÜKETİCİ MAHKEMESİ
Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen itirazın iptali davasının kısmen kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davacı ve davalıların tarafın istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik olarak verilen kararın, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; avukat olduğunu, davalıların murisi ile aralarındaki vekalet ücret sözleşmesinden kaynaklanan alacağının uzun süre ödenmemesi nedeniyle davalılar hakkında Bakırköy 10. İcra Müdürlüğü’ nün 2014/1410 Esas sayılı dosyası üzerinden icra takibi başlattığını, davalılar tarafından takibe itiraz edilerek takibin durdurulduğunu, davalıların itirazının haksız olduğunu ileri sürerek, itirazın iptaline ile takibin devamına ve alacağın % 20’sinden aşağı olmamak üzere davalılar aleyhine icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalılar; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabul ile, Bakırköy 10. İcra Müdürülüğü’nün 2014/1410 Esas sayılı dosyasına vaki itirazların kısmen iptali ile, takibin 15.604,65 TL üzerinden devamına, asıl alacak üzerinden hesaplanmak üzere %20 oranındaki icra inkar tazminatının davalılardan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine, karar verilmiş; hükme karşı, taraflar istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesince; tarafların istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş; karar, taraflarca temyiz edilmiştir.
1- Davalıların temyiz istemi yönünden; 6763 sayılı kanun ile 6100 sayılı HMK’ya eklenen ek 1. madde uyarınca; aynı Kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 01.01.2019 tarihinden itibaren 58.800 TL’ye çıkartılmıştır.
İstinaf incelemesi sonucunda verilen karar, karar tarihi itibariyle davalılar yönünden kesin niteliktedir. HMK’nın 366. maddesi atfıyla aynı Kanunun 352. maddesi uyarınca, kesin olan kararlar hakkında Yargıtay tarafından temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
2- Davacının temyiz istemi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı bilgi ve belgelere, özellikle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre, davacının temyiz itirazlarının reddi gerekir.
3- Dava tarihi itibariyle yürürlükte olan 6502 Sayılı Kanunun 73/2 maddesine göre davalı tüketicilerin harçtan muaf olduğu, aleyhine harca hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin harçtan sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının düzeltilerek onanması, HMK’nın 370/2 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalıların temyiz dilekçesinin miktar itibariyle REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının REDDİNE, üçüncü bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılmasına ve ilk derece mahkemesi kararının hüküm fıkrasının 2 numaralı bendinin hükümden çıkartılarak yerine “2-Davalı tüketicilerin, 6502 Sayılı Kanunun 73/2 maddesine göre harçtan muaf olması nedeniyle harç alınmasına yer olmadığına,” cümlesinin yazılmasına, kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 24/06/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.