YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/4633
KARAR NO : 2020/963
KARAR TARİHİ : 06.02.2020
MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 24. HUKUK DAİRESİ
İLK DERECE
MAHKEMESİ : KAYSERİ 6. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen alacak davasında ilk derece mahkemesince davanın konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına dair verilen karara bölge adliye mahkemesince yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; davalı vekilinin istinaf başvurusunun miktar itibariyle reddine yönelik olarak verilen kararın, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; bölge adliye mahkemesince davalı vekilinin temyiz isteminin reddine dair 02/04/2018 tarihli ek kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesinden sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; kayıp enerji bedeli, sayaç okuma bedeli, dağıtım bedeli, perakende satış hizmeti bedeli ve iletim bedeli adı altında tahsil edilen şimdilik 1.0000 TL alacağın başvuru tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davalı şirketten tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince; davanın konusuz kalması nedeniyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından istinaf edilmiş, dava değeri 1.000 TL olduğundan hükmün verildiği tarih itibariyle bu miktarın davalı yönünden istinaf başvuru sınırının altında kaldığı gerekçesiyle bölge adliye mahkemesince istinaf başvurusunun miktar itibariyle reddine kesin olmak üzere karar verilmiş, davalı vekili tarafından kesin nitelikteki hükme karşı temyiz yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; kararın kesin olması nedeniyle ek karar ile davalı tarafın temyiz talebinin HMK’nın 362/1-a.maddesi gereğince miktar itibariyle reddine karar verilmiş; ek karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Tüm bu açıklamalar çerçevesinde uyuşmazlık konusu incelendiğinde; hükmün verildiği tarih itibariyle temyize konu alacak miktarı gözetildiğinde, bölge adliye mahkemesince verilen temyiz isteminin miktar itibariyle reddine dair ek karar kesin niteliktedir. Bu nedenle temyizi mümkün olmadığından, Bölge Adliye Mahkemesinin davalının temyiz dilekçesinin reddine ilişkin 02.04.2018 tarih ve 2018/524 Esas – 2018/355 Karar sayılı ek kararı usul ve yasaya uygundur. Bu itibarla, karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenle temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA, 18,50 TL bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 06/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.