YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/9465
KARAR NO : 2015/14272
KARAR TARİHİ : 16.09.2015
MAHKEMESİ : DENİZLİ 2. SULH HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 19/06/2014
NUMARASI : 2011/1400-2014/705
Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dilekçesi ile; tarafların, daha önce evli olup Denizli 3.Aile Mahkemesinin 2008/174E-2009/531K sayılı ilamı ile boşandıklarını, evli oldukları dönemde edindikleri ½ oranında hissedar oldukları bir taşınmazlarının bulunduğunu, davacının bu taşınmazın değerini korumak, kira gelirinin düşmemesini sağlamak amacıyla tüm bakım, onarım, tadilat giderleri ile zorunlu ve faydalı masraflar yaptığını; ancak, davalının, kira gelirinin ½ sini almasına rağmen, hiçbir masrafa katılmadığını iddia ederek; yaptığı masrafların ½ sinin tahsili amacıyla başlattığı takibe vaki itirazın iptali ile, icra inkar tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesi ile; aynı konuda daha önce açılan dava olduğundan davanın reddedilmesi gerektiğini, davacının yaptığı masraflara ilişkin hiçbir açıklamada bulunmadığı gibi, yapılmış olsa bile kendisinin rızasının da alınmadığını, taşınmazın mülkiyetinin yarısının kendisine ait olmasına rağmen, bu güne kadar kira gelirinden düşen payını hep dava açarak alabildiğini savunarak, davanın reddini dilemiş, davacının kötüniyetli olduğunu iddia ederek davacının %40 tazminata mahkum edilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; her ne kadar, davacı tarafından, dava konusu taşınmazda badana ve boya işlerinin kendisi tarafından yapıldığı ve bedelinin kendisi tarafından ödendiği beyan edilmiş ise de; taşınmazda kiracı olarak oturan dava dışı M.. Y..’in taşınmazın badana ve boya işlerinin kendisi tarafından yapıldığının beyan ettiği dikkate alınarak; davacının davasının kısmen kabulüne, Denizli 3.İcra Müdürlüğünün 2011/2225 takip dosyasında davalının 2.340,21TL üzerinden itirazının iptaline, 2.340,21TL üzerinden davalıya %40 İcra inkar tazminatı yüklenmesine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Somut olayda; davacı, davalı ile ½ oranında malik oldukları taşınmazda, boşanma tarihinden sonra yaptığını iddia ettiği masraflar ile zorunlu ve faydalı giderlerin tazminini talep etmiş, yaptığını iddia ettiği masraflara ilişkin 29.12.2011 tarihli bir liste vermiş, iddiasının ispatına yönelik de masraflara ilişkin faturalar sunmuş ve faturalarda imzası bulunan şahısları da tanık olarak göstermiştir. Mahkemece de tanık beyanları esas alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, ancak faturalarda belirtilen imalatların davaya konu taşınmaz için yapılıp yapılmadığı mahallinde keşif yapılarak tespit edilmemiştir.
O halde mahkemece; mahallinde keşif yapılarak, konusunda uzman bilirkişiler vasıtasıyla faturalardaki imalatların yapılıp yapılmadığı (boya-badananın taşınmazın kiracısı tarafından yapıldığı anlaşıldığından, boya badana dışındaki imalatlar) belirlenmeli, yapıldı ise bunların yapıldığı tarihteki mahalli rayicinin ½ sinin davalıdan tahsiline karar verilmelidir.
Bundan ayrı olarak; dava, tarafların ½ oranında hissedar oldukları taşınmaza davacının yaptığı bakım, onarım, tadilat giderlerinin ½ sinin tahsili amacıyla başlatılan icra takibine vaki itirazın iptaline ilişkin olup, alacağın varlığı ve miktarı yargılama sonucu toplanan deliller ile bilirkişi raporu alınarak yapılan hesaplamalar sonucu saptanacak olmakla, alacak likit kabul edilemeyeceğinden İcra İflas Kanunu’nun 67.maddesi uyarınca davacı lehine icra inkar tazminatına hükmedilmesi usul ve yasaya uygun görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.