YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/3300
KARAR NO : 2015/10446
KARAR TARİHİ : 08.06.2015
MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 1. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 19/06/2013
NUMARASI : 2010/103-2013/331
Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dilekçesinde; müvekkiline ait aracın karıştığı bir kazada hasar görmesi üzerine tamir edilmesi için davalı A… I… AŞ.’nin yetkili servisi olan diğer davalı G… AŞ.’ne bırakıldığını, aracın onarılmasını müteakip müvekkiline teslim edildiğini, ancak aracın tamiratının gereği gibi yapılmaması nedeniyle müvekkilinin aracını kullanamadığını, ayrıca hatalı tamirat nedeniyle araçta değer kaybı meydana geldiğini, Şişli 5. Sulh Hukuk Mahkemesi’nin 2009/214 D.İş dosyası ile yapılan incelemede hatalı tamiratın ve değiştirildiği beyan edilen birçok parçanın değiştirilmediğinin tespit edildiğini, müvekkilinin davalı G… AŞ. ile bu nedenle yapmış olduğu görüşme sırasında hakarete uğradığını ileri sürerek; araçtaki hatalı tamiratın düzeltilme bedeli ile değer kaybı ve çalışılamayan günlere ait gelir kaybı için 10.000 TL maddi ve 15.000 TL manevi tazminatın faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilsen tahsilini talep etmiştir.
Davalı A… I…AŞ. vekili cevap dilekçesinde; müvekkilinin sorumluluğunun sadece garanti süresi içindeki imalat ve montaj ayıpları ile sınırlı olduğunu; olayın ise ayıpla ilgisi olmayıp, kaza sonucu meydana gelen hasarın onarımı ile ilgili olduğunu, diğer davalı G… AŞ.’nin kendilerinin bir şubesi olmadığını, aralarındaki hukuki ilişkinin araçların imalatında/montajında ortaya çıkan ayıpların garanti süresi içinde giderilmesi ile sınırlı olduğunu, hatalı tamiratın sorumluluğunun tamamen davalı G… AŞ.’ye ait olduğu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı G… AŞ. vekili cevap dilekçesinde; davacıya ait aracın onarımın sigorta eksperinin gözetiminde yapıldığını ve fotoğraflar ile tespit edildiğini, faturanın ise hasarın onarımı bittikten ve araç davacıya teslim edildikten 1 ay sonra kesildiğini, faturanın kesilmesine kadar geçen sürede davacının herhangi bir itirazı olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davalı A… İ… AŞ ile yetkili servisi olan G… AŞ.’nin araçta tespit edilen ayıpların ve eksiklerin iyileştirme bedeli olan toplam 4.000 TL’den müştereken ve müteselsilsen sorumlu oldukları gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davalı G… AŞ. nin temyiz itirazları yerinde değildir.
Uyuşmazlık; davacı (iş sahibi) ile davalı G.. AŞ.(yüklenici) arasında, kaza geçirmiş aracın tamir ve bakımına ilişkin eser sözleşmesinden kaynaklanmaktadır. Davacıya ait aracın ithalatçısı ve satıcısı konumunda bulunan diğer davalı A… İ… AŞ, bu sözleşmenin tarafı olmadığı gibi, diğer davalı …AŞ. ile de yetkili servis işletme sözleşmesi dışında bir ilişkisi bulunmamaktadır. Diğer bir anlatımla, davalı A.. İ… AŞ.’nin sattığı araçlara verdiği garanti süresi dolduktan sonraki (somut olayda olduğu gibi) bakım ve onarım işlerinin de, artık A… İ… AŞ.’den bağımsız olarak davalı G.. AŞ.’nin ticari amaçla kendisi için yapmaya devam ettiği dikkate alındığında, davalı A..İs… AŞ. hakkında açılan davanın pasif husumet yokluğu nedeni ile reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile hüküm altına alınan tazminattan diğer davalıyla birlikte müştereken sorumlu tutulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 08.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.