YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/19138
KARAR NO : 2016/7904
KARAR TARİHİ : 23.05.2016
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki istirdat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı dilekçesinde; davalı …’nin diş tabibi olarak görev yaptığını, 16/01/1946 doğumlu olduğunu, buna göre 16/01/2011 tarihinde 65 yaşını dolduracağından bakanlık personel genel müdürlüğü tarafından 11/01/2012 tarihinde emekliye sevk işlemi için bakanlığın oluruna sunulduğunu,… Personel Genel Müdürlüğü’nün 13/01/2011 tarihinde emekliye sevk işleminin ilgiliye tebliğ edilmesinin … İl Sağlık Müdürlüğünden istenildiğini, davalı tarafın 14/09/2010, 09/10/2010 tarihleri arasında yıllık izin kullandığını, daha sonra da 18/10/2010 tarihinden itibaren istirahat raporlu olduğundan emeklilik işlemleri ile ilgili tebligatın yapılamadığını, tebligatın ancak 20/05/2011 tarihinde ikamet adresinde bulunamadığı için …. teslim edilerek tebligatın gerçekleştirildiğini, 2011 yılı Şubat, Mart, Nisan ayları için davalıya Sgk tarafından emekli maaşı ödediği gibi maaş ödemesi de yapıldığını, bu miktarın davalı tarafından geri ödenmesi gerektiğini belirterek 8.839,70 TL’nin ödeme tarihlerinden itibaren hesaplanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı asil davaya karşı vermiş olduğu cevap layihasında; çalışması karşılığında maaş aldığını, bu nedenle ödenen maaşın istirdadının gerekmediğini, davacının açtığı davanın hukuki dayanağının olmadığı beyanıyla haksız ve yersiz davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, Dairemizin 28.11.2013 tarih 2013/14770 Esas, 2013/16931 Karar sayılı ilamı ile “.. mevcut dosya içeriğinde tanzim kılınan ilk bilirkişi raporunda; davalının maaş hesabının bulunduğu bankaya ait hesap cetvelindeki kayıtlar esas alınmış, talep olunan Şubat Mart ve Nisan aylarına ilişkin davalıya fazladan ödenen miktarın 6.742,26 olduğu bildirilmiştir. Alacak istemine esas ve hükme dayanak yapılan 22.04.2013 tarihli 2.bilirkişi raporunun tanzimi esnasında ise davalıya yapılan ödemelere ilişkin davacı idarece gönderilen çizelgenin esas alındığı; söz konusu bilirkişi raporuna göre davalıya yapılan fazla ödeme miktarının 8.839,70 TL olduğu bildirilmiştir. İlgili bilirkişi raporuna esas davacı tarafından gönderilen çizelgede yer alan ödemelerin davalı tarafından ibraz kılınan davalıya maaş ödemelerinin yapıldığı banka hesap cetvelindeki miktarlarla örtüşmediği açıktır. Bu itibarla; davalıya fazladan yapılan maaş ve döner sermaye ödemelerine ilişkin ücret bordoları ve döner sermaye ödemelerine ilişkin tüm belge ve kayıtların dosya içerisine celbiyle; davacı tarafından ibraz kılınan banka hesap cüzdanındaki meblağlarla gönderilen bodro, belge ve kayıtlar kıyaslanmak suretiyle varsa aradaki meblağ farklarını içerir karşılaştırmalı tabloyu ve davalıya söz konusu tarihlerde (2011 yılı Şubat, Mart ve Nisan aylarında) emekli olarak ödenmesi gereken meblağ ile fiilen ödenen meblağ farkını havi taraf ve Yargıtay denetimine elverişli ek rapor tanzimi cihetine gidilerek hüküm tesisi gerekirken eksik incelemeyle hüküm tesisi bozmayı gerektirmiştir ….” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma ilamına uyularak, yapılan yargılama neticesinde; davanın kısmen kabulü ile; 2.449,42 TL’nin ödeme tarihinden itibaren işletilecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Somut olayda; 2011 yılı Şubat-Mart-Nisan aylarında davalıya işgal ettiği kadro karşılığı için maaş – döner sermaye olmak üzere 6.742.22 TL ödeme yapıldığı, aynı dönem için davalının yasal yaş haddinden dolayı emekliliğe sevk nedeniyle …. kurumu tarafından 17.01.2011 tarihinden itibaren tüm emeklilik ödemelerinin yapıldığı bu nedenle 2011 yılı Şubat, Mart, Nisan ayları için davalının 16.01.2011 tarihi itibariyle yasal yaş sınırı nedeniyle zorunlu olarak emekliliğe sevk işleminin yapıldığı halde davalıya tebliğinin 20.05.2011’de yapılması nedeniyle yasal zorunlu emekliliğin başladığı 17.01.2011 tarihinden itibaren de tam emeklilik hakları ödemesinin (Sgk’nın 17.07.2014 tarihli yazısına göre) yapıldığından 2011 yılı Şubat – Mart – Nisan ayları için hem emeklilik ödemelerini aldığı gibi bu ayların çalışan maaş – döner sermaye ödemelerinin de yapıldığından bu ödemelerin (6.742.22 TL) mükerrer ödeme niteliğinde olduğu anlaşılmıştır.
O halde mahkemece; davacıya çalışan personel olarak ödenen bedelin tamamen iadesi gerekirken yazılı şekilde maaş – döner sermaye ödemelerinden ödemesi yapılan emekli maaş ödemesinin düşülerek hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.