YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/21018
KARAR NO : 2015/17214
KARAR TARİHİ : 04.11.2015
MAHKEMESİ : KONYA 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 04/02/2014
NUMARASI : 2009/384-2014/54
Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı Kızılay Derneği vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dava dilekçesinde; davacının aracının eşi tarafından 12/02/2009 tarihinde davalı hastanenin otoparkına bırakıldığını, otoparkın duvarının rüzgar sebebiyle aracın üzerine düştüğünü, aracın pert olması nedeniyle mahrumiyet kaybına da uğradığını, ihtarname ile değer kaybı talep edilmesine rağmen haklı taleplerinin karşılıksız kaldığını, davalıların duvar sahibi olmaları nedeniyle müştereken ve müteselsilen sorumlu olduklarını belirterek; fazlaya ilişkin hakların saklı kalması kaydıyla araçta meydana gelen değer kaybı 9.000,00 TL’nin ve araç mahrumiyet kaybı 3.000,00 TL’nin olay tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türkiye Kızılay Derneği vekili cevap dilekçesinde; duvarın bulunduğu taşınmazın derneğe ait olmadığını, husumetin bina sahiplerine ait olduğunu, otoparkın kullanılmasında ve zarar nedeniyle sorumluluklarının bulunmadığını, talep edilen miktarın fahiş olduğunu, onarım talep edilmediğine göre mahrumiyet bedeli talep edemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı H.. D.. davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece; davacının aracında oluşan zarar nedeniyle davalı Kızılay Derneğinin tamiratları düzenli olarak yapmadığı gerekçesiyle % 80 oranında kusurlu olduğu, diğer davalı H.. D..’ın kusurunun bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile; 7.440,00 TL nin olay tarihi olan 12/02/2009 dan itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı Türkiye Kızılay Derneğinden alınarak davacıya verilmesine, Kızılay Derneği hakkında fazlaya ilişkin talebin reddine, diğer davalı H.. D.. hakkında açılan davanın reddine, alınması gereken 508,22 TL harçtan peşin alınan 125,60 TL nin mahsubu ile bakiye 382,62 TL nin davalı Türkiye Kızılay Derneğinden tahsiline karar verilmiş, hüküm süresi içerisinde davalı Kızılay Derneği vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak; 1606 sayılı bazı dernek ve kurumların bazı vergilerden bütün harç ve resimlerden muaf tutulmasına ilişkin kanunun 1.maddesi ile 3685 sayılı Yasa gereğince davalı Türkiye Kızılay Derneği harçtan muaf olduğundan harç ile sorumlu tutulamaz.
Ayrıca; davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmekle, davada kendini vekille temsil ettiren davalı Kızılay Derneği yararına reddedilen kısım üzerinden Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmemesi doğru değilse de, bu iki hususun düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile, hükmün 3. ve 5. maddelerinin tümünün ilam metninden çıkartılarak yerine sırasıyla “3- davalı Türkiye Kızılay Derneği Başkanlığı 1606 sayılı yasanın 1. maddesi gereğince harçtan muaf olduğundan karar ve ilam harcı alınmasına yer olmadığına” ve “5- davacı tarafından peşin ödenen 125,60 TL harcın istek halinde karar kesinleştiğinde davacıya iadesine,” ifadesi yazılmak ve hükmün 6. maddesinden sonra gelmek üzere “ 7- Davalı Türkiye Kızılay Derneği Başkanlığı kendini vekil ile temsil ettirdiğinden AAÜT uyarınca reddedilen kısım üzerinden hesaplanan 1.500,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” ifadesinin eklenilmesi suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 04.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.