YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/18214
KARAR NO : 2015/941
KARAR TARİHİ : 19.01.2015

MAHKEMESİ : BOZÜYÜK 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/06/2014
NUMARASI : 2014/228-2014/333

Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, mahkemenin yetkisizliğine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; davalının, müvekkili aleyhine açtığı boşanma davasının reddedildiğini, kararın kesinleşmesi ile müvekkili ve müşterek çocuk Berra yararına hükmedilmiş olan tedbir nafakalarının son bulduğunu ileri sürerek; müvekkili için 1.500 TL, müşterek çocuk Berra için 1.000 TL tedbir nafakası takdir edilmesini talep etmiştir.
Davalı cevap süresi içinde; Bursa il merkezinde’da ikamet ettiğini, bu nedenle davanın Bursa’da görülmesini talep etmiştir.
Mahkemece; boşanma davasından sonra davacının Ankara’da, davalının ise Bursa’da ikamet etmeye başladığı, nafaka davasının davacının ikamet etmekte olduğu yerdeki mahkemede görülmesi gerektiğinden bahisle verilen yetkisizlik kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizin 24.02.2014 günlü ve 2013/8679 E. 2014/2750 K. sayılı ilamı ile;
(…Mahkemece kısa kararda; Mahkememizin YETKİSİZLİĞİNE, gerekçeli kararda; Mahkememizin YETKİSİZLİĞİNE, HMK. md.20 uyarınca kararın kesinleşmesinden itibaren iki hafta içinde davacının kararı veren mahkemeye başvurarak dosyanın yetkili mahkemeye gönderilmesini talep etmesi halinde, dosyanın yetkili Ankara Nöbetçi Aile Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE şeklinde karar verildiği anlaşılmaktadır. Kısa kararda yetkili olan mahkeme belirtilmemiş, gerekçeli kararda Ankara Aile Mahkemesinin yetkili olduğu belirtilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkraları arasında çelişki bulunmaktadır.
10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas – 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca kısa karar ile gerekçeli kararın çelişik bulunması hali bozma nedeni oluşturmaktadır.
Anılan içtihadı birleştirme kararı gereğince, kısa kararla bağlı olmaksızın ve dosya münderecatına göre mahkemece bu hususlar gözönünde tutularak vicdani kanaate göre karar verilmelidir.
Bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir…) gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
Bozma ilamına uyan mahkemece; aynı gerekçe ile mahkemenin yetkisizliğine, istem halinde kararın kesinleşmesinden sonra dosyanın Ankara Nöbetçi Aile Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, TMK. 197/2. maddesine dayanan tedbir nafakası talebine ilişkindir.
TMK’nun 201/1. maddesi; “Evlilik birliğinin korunmasına yönelik önlemler konusunda yetkili mahkeme eşlerden herhangi birinin yerleşim yeri mahkemesidir.” hükmünü içermektedir.
Buna göre; davacı eş, kendi yerleşim yeri mahkemesinde veya HMK’nun 6. maddesi hükmü gereğince davalı eşin yerleşim yeri mahkemesinde dava açma konusunda seçimlik hakka sahiptir. Davacı eş, seçim hakkını kullanmayarak yetkisiz bir mahkemede dava açarsa, seçim hakkı davalı eşe geçer.
Somut olayda; davacının Ankara il merkezinde, davalının ise Bursa il merkezinde ikamet ettiği, davanın ise taraflar arasındaki boşanma davasının görüldüğü Bözüyük’te açıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, davacı eş, davasını yetkisiz mahkemede açmış olup seçim hakkı davalı eşe geçmiştir.
Hal böyle olunca; mahkemece, davalının süresi içinde yaptığı yetki itirazında yetkili mahkemenin Bursa mahkemeleri olduğunu bildirdiği gözetilerek, dava dosyasının yetkisizlik nedeni ile Bursa Aile Mahkemesine gönderilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 19.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.