YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17623
KARAR NO : 2015/11927
KARAR TARİHİ : 25.06.2015
MAHKEMESİ : MALATYA 4. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 11/02/2014
NUMARASI : 2014/113-2014/108
Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın konusu kalması nedeniyle hüküm tesisine yer olmadığına yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dava dilekçesinde, 2022 sayılı Kanun gereğince 01.07.2008-01.05.2011 tarihleri arasında davalıya haksız yere ödenen 10.056,73 TL’nin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında, haksız ödeme yapılmadığını bildirerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; Davanın konusuz kalması nedeniyle hüküm tesisine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
5154 sayılı Kanunun 92.maddesi ile 2022 sayılı Kanun gereğince yapılan fazla ödemeler affa uğramıştır. Daha sonra 25.02.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6111 sayılı Kanunun 17/4.maddesine göre fazla ödemelerin %50’si affa uğramıştır.
2022 sayılı Kanun ile ilgili en son 02.08.2013 tarihinde 28726 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6495 sayılı “Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ile köklü değişiklikler yapılmıştır. 6495 sayılı Kanun ile 2022 sayılı Kanun gereğince ödenen maaşlarının muhtaçlık sınırlarının asgari ücrete göre belirleneceği açıklanmış, aynı kanun ile 02.08.2013 tarihinden önce yersiz ödeme nedeniyle kendisine borç tahakkuk ettirilen vatandaşların borçlarının silindiği açıklanmıştır. Geçici 3.madde de “Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar bu kanun kapsamında yersiz veya fazla ödenmiş aylıklar sebebiyle ilgililer adına çıkarılmış olan borç ve para cezaları ile bunlara ilişkin faizler terkin edilmiş sayılır ve haklarında herhangi bir adli, idari ve icrai takibat yapılmaz” hükmü getirilmiştir.
Bu durumda, 02.08.2013 tarihinden önce 2022 sayılı Kanuna göre engelli veya yaşlı maaşlarıyla ilgili yersiz ödeme ya da sehven fazla ödenmiş tutarlar nedeniyle kendisine borç çıkarılmış olan kişilerin bu borçları silinmiştir. Başka bir deyişle, kendisine daha önce borç çıkarılmış kişilerin borçlarının herhangi bir işleme gerek kalmadan kendiliğinden silineceği açıklanmıştır.
Ancak, somut olayda mahkemece 6495 sayılı kanun uyarınca açılan davanın konusuz kalması nedeniyle hüküm tesisine yer olmadığına, davalı kendisini vekille temsil ettirdiğinden 1.500,00 TL ücreti vekaletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine karar verildiği anlaşılmış ise de; 02/08/2013 tarihli ve 6495 sayılı Kanunun 73.Maddesinin n/5 fıkrası ile, 2022 sayılı Kanuna eklenen geçici 3. Maddesine göre yersiz ve fazla ödeme nedeniyle hak sahibine ödenen borç ve para cezaların faizi ile birlikte terkin edilmesine ilişkin hüküm karşısında davanın konusu kalmadığına dair hüküm kurulmuş olunmasına göre, davacının vekalet ücretinden sorumlu tutulmaması gerekir. Bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile, hükmün 5.bendinde yer alan “Davalı yararına avukatlık ücret tarifesi uyarınca hesaplanan 1.500,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” ibaresinin hüküm kısmından çıkartılarak hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 25.06.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.