YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/15474
KARAR NO : 2015/9072
KARAR TARİHİ : 20.05.2015
Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davalı vekili, duruşma talepli temyiz etmiş ise de, HUMK.nun 438.maddesindeki koşullar oluşmadığından duruşma telebinin reddine karar verildi.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı Antalya Belediyesinin 775 sayılı ve 2981 sayılı Kanunlar gereğince gecekondu önleme bölgesi ilan edilen dava konusu 226 parselde gecekondusu bulunan kişilerin m²’si 8.000 TL’dan 400 m² gecekondu arsası tahsis edileceği duyurulmasından sonra, davacının davalı Antalya Belediyesinin Pamukbank Şarampol Şubesindeki 30440 nolu hesaba 12.11.1993 tarihinde 3.200,000 TL para ödemesine rağmen arsa tahsisi yapılmadığını belirterek, 400 m² arsanın bugünkü rayiç değeri şimdilik 10.000 TL’nin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında; tahsis işlemi yapılmadığını, ödenen paranın belediye hesabına aktarılmadığını beyan etmiş, zamanaşımı def’inde bulunmuştur.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile ödenen paranın denkleştirici adalet ilkesi gereğince ulaştığı 721.46 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmiş, hükmü taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosya kapsamından; davalı belediyenin arsa vasfındaki taşınmazını, konutu olmayan ihtiyaç sahibi kimselere 775 sayılı Yasa hükümleri çerçevesinde tahsis etmek amacıyla aldığı Karar sonucunda davalı belediyeye başvuran davacının m²’si 8.000 TL’den 400 m² arsa tahsis edilmesi amacıyla toplam 3.200,000 TL (3.2 TL)’nin 12.11.1993 tarihinde Pamukbank Şarampol Şubesine 30440 nolu hesaba para ödediği, buna rağmen davalı tarafından arsa tahsisi yapılmadığı ve paranın halen Vakıfbank 100. Yıl Antalya Şubesinde davalı belediyenin işçi- memur maaş hesabında bulunduğu anlaşılmaktadır.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, taraflar arasındaki uyuşmazlığın davalı Belediye’nin maliki olduğu taşınmazı 775 sayılı Gecekondu Kanunu’nun 25. ve 26. maddeleri uyarınca encümen kararına dayanılarak davacıya satılmasına ilişkin sözleşmeden kaynaklandığı sabittir. Arsa tahsisi için yapılan sözleşme geçerli olup, sözleşmenin ifa edilmemesi nedeniyle davacı, taşınmazın ifasının imkansız hale geldiği tarihteki rayiç değerini isteyebilir.
Kepez Belediyesi tarafından alınan 19.08.2010 tarihli Encümen kararı ile davalı Belediyenin davacıya taşınmaz tahsis etmeyeceği anlaşıldığından, davada ifanın imkansız hale geldiği tarihin 19.08.2010 tarihi olduğu belirlenmiştir.
Bu durumda mahkemece; tahsis edilen taşınmaza yakın bölgelerden ve ifanın imkansız hale geldiği tarihe yakın zaman içinde yapılan benzer yözölçümlü taşınmazların satışlarını bildirmeleri için taraflara imkan tanınmalı, gerektiğinde re’sen emsal temini yoluna gidilerek, bu emsallerde dikkate alınarak tahsis edilmesi planlanan taşınmazın rayiç değerinin mahallinde yapılacak keşif ile yeniden bilirkişi kurulu eşliğinde inceleme yapılarak denetime elverişli, bilimsel verilere uygun alınacak rapor sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 20.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.