YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/22260
KARAR NO : 2012/26310
KARAR TARİHİ : 20.12.2012
MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının artırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davacı, dava dilekçesinde; lehine boşanma ilamı ile hükmolunan 200 TL yoksulluk nafakasının 600 TL’ye artırılmasını istemiştir.Davalı, kredi borcu olduğunu, müşterek çocuğun yanında olduğunu, kira ödediğini belirterek davanın reddini savunmuştur..
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, 200 TL olan yoksulluk nafakasının 350 TL’ye yükseltilmesine karar verilmiş, hüküm davalı tarafça temyiz edilmiştir.
TMK’nun 175.maddesinde “Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer tarafın mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir.” 176/4.maddesinde de “tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.”Taraflar … 2.Aile Mahkemesi’nin 23.03.2010 tarih ve 2009/1249 E-2010/299 Karar sayılı ilamıyla boşanmışlardır. Boşanma ilamı ile davacı kadın lehine aylık 200 TL yoksulluk nafakasına hükmolunmuş, karar 24.05.2010 tarihinde kesinleşmiştir. İş bu dava ise, 26.12.2011 tarihinde açılmıştır.Yapılan sosyo-ekonomik durum araştırmasından davacı kadının ev hanımı olup çalışmadığı, kira vermediği; davalının ise polis memuru olup 2.300 TL maaşının olduğu, kirada oturduğu, müşterek çocuğun yanında kaldığı anlaşılmaktadır. Buna göre; tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği ve özellikle ekonomik göstergelerdeki değişim ile TÜİK’in yayınladığı ÜFE artış oranı nazara alındığında takdir edilen miktar çok olup, TMK 4.maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bulunmamıştır. Mahkemece, endekse göre uygun bir miktarda nafaka artışına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 20.12.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.