YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/1500
KARAR NO : 2012/8544
KARAR TARİHİ : 29.03.2012
MAHKEMESİ:ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Dava dilekçesinde 8.000.00 TL (ıslahen 9.690.40 TL) ecrimisilin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın 8.690.40 TL için kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davacı vekili 26/07/2010 tarihli dilekçesinde özetle; Davalı kurumun müvekkillerinin maliki bulunduğu … köyü 455 parsel sayılı taşınmazları birinci dereceden sit alanı ilan etmesinden dolayı müvekkillerinin tarımsal faaliyet yapamaması nedeniyle oluşan 2006 yılı ile 2010 yılları arasında gelir kaybı şimdilik 8.000,00 TL ecrimisilin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı hazine vekili; dava konusu taşınmazların 1.derece arkeolojik sit alanında kaldığını, 2863 sayılı Kültür ve Tabii Kaynaklar Koruma Kanununun 11. maddesi uyarınca “maliklerin bu varlıkların üzerindeki mülkiyet haklarının tabii icabı olan ve bu kanunun hükümlerine aykırı bulunmayan bütün yetkilerini kullanabileceklerini” beyanla davanın reddini savunmuştur.Davacı vekili 13/05/2011 havale tarihli ıslah dilekçesi ile talebini ıslahen 11.587,20 TL ye çıkartmıştır.Mahkemece, gelir esasına göre ecrimisil hesabı yapan bilirkişi raporu uyarınca davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Başkasının taşınmazını haksız olarak zorla alıp kullanmış olan kötüniyetli kimse o taşınmazı haksız olarak elinde tutmuş olmasından doğan zararları ve elde ettiği veya elde etmeyi savsadığı verimleri ödemekle yükümlü olup, bir zarara uğramamış olan malike veya zilyede işgal ödencesi vermekle yükümlü değildir (İBK.8.3.1950 gün ve 1945/22-1950/4) Dosya kapsamından; dava konusu … İlçesi … Köyü 455 nolu taşınmazın 1973 yılında … ve … mirasçıları adına tespit ve tescil edildiği, birinci dereceden korunması gereken kültür varlığı olduğuna 18/07/1994 tarihinde karar verildiği ve bu kararın tapu kaydına işlendiği, davalı kurumun 05/11/1999 tarihli yüksek kurul kararı ile “yeni tarımsal alanların açılmamasına, höyük ve tümülüslerde toprağın sürümüne dayanan tarımsal faaliyetlerin kesinlikle yasaklanmasına, ağaçlandırmaya gidilmemesine, yalnızca mevcut ağaçlardan ürün alınabileceğine” dair kararının verilmiş olduğu, davacıların ise 7.4.2000, 5.6.2000 ve 15.6.2000 tarihinde satın almak suretiyle bu tarihten sonra malik olduğu, önce takas talebinde bulundukları, yasal düzenlemenin o tarihte izin vermemesi nedeniyle takas yapılamamış ise de, ilgili Yönetmelik 22.5.2010 tarihinde yürürlüğe girmekle davacılara takas teklifi yapıldığı, ancak 20.5.2010 tarihli dilekçe ile takas talebinden vazgeçerek kamulaştırma talebinde bulundukları, daha sonra da bu davayı açtıkları, taşınmazların üzerinde keşif tarihi itibariyle herhangi bir bitki örtüsü olmayıp yıllardan beri işlenmediğinin tespit edildiği anlaşılmıştır.O halde, yukarıda özetlendiği üzere davacıların 1.derece sit alanı ilan edilen ve tapu kaydına bu husus işlenen taşınmazlarda sınırlı mevsimsel tarımsal faaliyet yapılabileceği veya seracılık faaliyeti yapılmak suretiyle tasarruf hakkı bulunduğunu bilerek satın aldıkları halde bu tür bir tarımsal faaliyette bulunmadıkları, kayıttaki kısıtlamadan dolayı zarara uğradıklarına ilişkin delil sunmadıkları, yönetmelik uyarınca takas hakları mevcut olup bu haklarını da kullanmadıkları, davalının buradan faydalanması ve gelir elde etmesi ya da gelir elde etmeyi savsaması olgusunun da gerçekleşmediği anlaşılmakla, ispat edilemeyen davanın reddi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile kabulü doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.