YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/6806
KARAR NO : 2011/8512
KARAR TARİHİ : 23.05.2011
MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Dava dilekçesinde kira parasının öncelikle 01.05.2009 dönemi için mümkün olmaz ise 01.05.2010 gününden başlayarak yıllık 36.000,00 TL olarak tesbiti istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulu ile yıllık kira parasının 21.912,00 TL olarak tesbiti cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davada, 01.05.2009 dönemi kira parasının yıllık 36 000,00 TL olarak tespiti istenilmiştir.
Mahkemece, taraflar arasındaki kira sözleşmesinde artış şartı bulunmadığı davacılar tarafından davalı kiracıya gönderilen ihtarnamede kiraya veren paydaşlardan …’ın iştiraki bulunmadığı gerekçesi ile bir sonraki dönem olan ve davacı tarafından terditli olarak talep edilen 01.05.2010 dönemi kira parasının 21 912,00 TL olarak tespiti cihetine gidilmiş, hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasındaki kira sözleşmesi 01.05.1996 başlangıç tarihli olup, 1 yıl sürelidir. Sözleşmenin özel koşullarının 4. maddesinde “sonraki yıllar için kira bedeli %40 artırılacaktır” şeklinde ifade edilen artış şartı bulunmaktadır. Yine, aynı şartlar geçerli kabul edilerek 01.05.2007 tarihinde sadece bedel yönünden kira sözleşmesi yenilenmiştir. Bu durumda kira sözleşmesinde artış şartı var kabul edilir.
Böyle bir şart, 21.11.1966 gün ve 19/10 Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararında anılan ihtarın hukuksal önemini ortadan kaldırmaktadır. Başka bir ifade ile sözleşmede böyle bir şartın kabul edilmesi halinde, kiralayan ihtar çekmeye gerek kalmaksızın, o dönem içinde kira parasının tespiti için dava açabilir. Kaldı ki, davaya muvafakati sağlanan …’ın diğer paydaşlar tarafından gönderilen ihtarnameye de iştirak ettiğinin kabulü gerekmektedir.
O halde mahkemece yapılacak iş talep edilen 01.05.2009 dönemi kira parasının hak ve nesafet ilkesine göre tespitinden ibarettir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.05.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.