YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/4922
KARAR NO : 2011/11636
KARAR TARİHİ : 05.07.2011
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının davacı kadını dövdüğünü, bu nedenle Sulh Ceza Mahkemesinde yargılanıp ceza aldığını, davalı ile ayrı yaşadıklarını belirterek davacı kadın için 250 TL, müşterek iki çocuk için ayrı ayrı 125’er TL tedbir nafakasının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı cevabında, davacının evi terk ettiğini beyan etmiştir.
Mahkemece; davalının davacıyı dövmüş olmasına rağmen artık eve dönmesinin çocuklarının yararına olacağından ve davacının ayrı yaşama nedenini ispatlayamadığından bahisle davacı kadın için tedbir nafakası talebinin reddine, müşterek çocuklar için ayrı ayrı 75 ‘er TL tedbir nafakasının davalıdan tahsiline karar verilmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
TMK’nun 197.maddesine göre, “Eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama haklına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetimine ilişkin önlemleri alır.
Antalya 4.Sulh Ceza Mahkemesinin 2009/1028 E.2010/465 K. sayılı ilamı ile davalının davacı kadını 18.04.2009 tarihinde kasten yaraladığı doktor raporu ile sabit görüldüğünden mahkemece 3.600 TL Adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ve tedbir nafakası talebine ilişkin bu dava 29.07.2009 tarihinde açılmıştır.
Bu durumda davacı kadının ayrı yaşamakta haklı olduğu anlaşılmaktadır. Davacının ev hanımı olduğu, davalının ise geçici işçi olup, şoförlük yaptığı belirtildiğine göre davalı eşin davacıya tedbir nafakası ödeme yükümlülüğü vardır. Ayrıca fiilen davacı anne yanında bulunan 2006 ve 2008 doğumlu çocukların yaşı, zorunlu ihtiyaçları ve sosyal durumları dikkate alındığıanda 75 ‘er TL tedbir nafakası miktarı da azdır. Mahkemece; TMK’nun 4.maddesi gereğince davacı kadın için davalı kocanın ekonomik gücünü, zorlayamayacak şekilde, çocuklar yönünden ise ihtiyaçları dikkate alınmak suretiyle bir miktar artırılarak tedbir nafakasına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, .05.07.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.