YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2011/11694
KARAR NO : 2011/16745
KARAR TARİHİ : 31.10.2011
MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Dava dilekçesinde 2.296,41 TL alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Dava dilekçesinde; davacının 67.ZP.713 plakalı aracını harici sözleşme ile davalıya sattığı, davalının ise resmi devir işlemlerini gerçekleştirmediği, bu arada zorunlu trafik sigortasını yaptırmaması nedeniyle aracın trafikten men edilip otoparka çekildiği, durumdan haberdar olan davacının trafik para cezası, otopark ücreti ve motorlu taşıtlar vergisini ödediği, oysa ki sözleşmenin 1.maddesi uyarınca satım tarihinden sonraki borçların davalı alıcıya ait olduğu ileri sürülerek, bundan kaynaklanan 2.296,41 TL alacağın tahsiline karar verilmesi istenilmiştir.
Davalı, oto satım sözleşmesi altındaki imzayı kabul ederek, 1.251,00 TL vergi borcunun bir kısmının davacıya ait olduğunu, çünkü aracı 18.03.2008 tarihinde teslim aldığını, bu parayı davacıya elden verdiğini, onu da vergi dairesine ödediğini, yine trafik bağlama cezasını da davacının ödediğini beyan etmiştir.
Mahkemece; taraflar arasındaki sözleşmenin 2918 sayılı Kanunun 20/d maddesindeki resmi şekle uygun yapılmadığı ve geçersiz olduğu, buna göre tarafların sadece aldıklarını iade ile yükümlü olduğu, geçersiz satımla teslim edilen aracın kullanımından dolayı davacının bedel isteyemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmiş ise de; davacıya ait aracın 2918 sayılı yasanın 20/d.maddesindeki resmi şekil şartına uygun olmayan geçersiz sözleşme ile davalıya satılıp teslim edildiği hem davalı hem de mahkemece kabul edilmiştir. Taraflar arasındaki 18.03.2008 tarihli sözleşme geçersiz olduğundan aracın mülkiyetinin davalıya geçişini sağlamaz ise de; aracın tesliminden sonra alıcının kendisi veya başkalarının kullanımı sonucu ortaya çıkacak cezai ve hukuki yükümlülüklerinin kime ait olacağı sözleşmenin 1.maddesinde düzenlenmiştir. Bu düzenlemenin tarafların kendi iç ilişkilerinde bağlayıcı olduğu ve aracın vergi borcu için ödeme definde bulunan davalının borcu üstlendiği karinesi kabul edilerek, taraflarca sunulan deliller bu kapsam dahilinde değerlendirilip sonucu uyarınca bir karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile davanın reddi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 31.10.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.