YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2010/5320
KARAR NO : 2010/7219
KARAR TARİHİ : 26.04.2010
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davada, ayrı yaşamda haklılık iddiasına dayalı olarak davacı eş kadın için aylık 500 TL davacı yanında kalan müşterek küçük çocuk … için aylık 300 TL tedbir nafakası talep ve dava edilmiştir.
Mahkemece, ayrı yaşamda haklılık olgusunun ispat edilemediği gerekçesiyle davanın tümden reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki delillere ve kurulan hükme göre davacı eş kadın yönünden davanın reddedilmesinde bir isabetsizlik yoktur. Hükmün bu yönden ONANMASINA,
Davacı anne yanında kalan müşterek küçük çocuk yönünden ise;
TMK’nun 182/2,327/1,328/1.maddeleri gereği ana ve babanın bakım borcu çocuk reşit oluncaya kadar devam eder ve çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından karşılanır. Velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eş çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır. Bu maddeler nazara alındığında müşterek küçük çocuk için tedbir nafakasına hükmolunması için ayrı yaşamda haklılık olgusu aranmaz, çocuğun kimin yanında kaldığı ve kim tarafından bakıldığı nazara alınarak nafakaya hükmolunur.
Somut olayda, müşterek küçük çocuk davacı annenin yanında kalmakta olup, anne tarafından bakılmaktadır. Açıklanan nedenlerle davacı anne yanında kalan müşterek küçük çocuk için hakkaniyete uygun bir miktarda tedbir nafakasına hükmolunması gerekirken çocuk yönünde de davanın reddedilmiş olması doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26.04.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.