YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2010/16535
KARAR NO : 2010/19951
KARAR TARİHİ : 06.12.2010
MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ
Dava dilekçesinde 3.027,57 TL alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dilekçesinde; davacı kurumun … Bölge Müdürlüğüne bağlı Muhakemat Müdürlüğünde memur olarak çalışan davalıya, limit fazlası ödenen 3.027,57 TL fazla vekâlet ücretinin sebepsiz zenginleşme kurallarına göre ödeme tarihinden itibaren yasal faizi ile tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; 27.1.1973 gün ve 1972/6 E. 1973/2 K.sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı gereği hatalı ödemelerin geri alınması için gerekli dava açma süresinin geçtiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; Yargıtay’ın 27.1.1973 gün ve 1972/6 E. 1973/2 K.sayılı, Danıştay’ın 22.12.1973 gün ve 1968/8 E. 1973/14 K. sayılı içtihadı birleştirme kararları uyarınca, alacağın ortaya çıkmasından itibaren 60 günlük idari dava açma süresinin geçtiği kabul edilerek davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamına göre, davalıya yapılan fazla ödemenin daha önce bu yolda alınmış bir idari karara dayandığı iddia ve ispat edilemediği, ödemenin hatadan kaynaklandığı anlaşılmaktadır.
Borçlar Kanununun 62. maddesi gereğince, borç olmayanı rızası ile ödeyen kimse yanlışlığa düştüğünü ispat ettiği takdirde ödediğini geri isteyebilir.
Yine, HGK. nun 2005.12.1984 gün ve 1982/13–387 E.-1984/997 K. sayılı kararında; herhangi bir şart tasarrufa dayanmayan salt hatalı ödemelerin idare tarafından BK. nun sebepsiz zenginleşme kurallarına göre geri istenebileceği açıklanmıştır.
Mahkeme gerekçesiyle belirtilen, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 27.1.1973 gün ve 1972/6 E. 1973/2 K. sayılı kararı ile Danıştay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nun 22.12.1973 gün ve 1968/8-1973/14 sayılı kararı; idarenin “şart tasarrufuna” ilişkindir. Somut olayda ise; davacı idarenin, davalıya mevzuata aykırı olarak yaptığı hatalı ödemeden söz edilmektedir.
O halde, mahkemece; herhangi bir şart tasarrufa dayanmayan salt hatalı ödemenin, Borçlar Hukukunun sebepsiz zenginleşme kuralları çerçevesinde istenip istenemeyeceği tartışılmadan, yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 06.12.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.