YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/6744
KARAR NO : 2020/12597
KARAR TARİHİ : 05.10.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyete dair
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz dışı müşteki sanık … hakkında temyiz dışı müştekiler … ile …’i kasten yaralama suçlarından açılan kamu davaları ile ilgili olarak bir hüküm kurulmamış ise de, zamanaşımı süresince hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uyarınca cezalandırılması istemi ile kamu davası açıldığı, silahla basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte yaralama suçunun uzlaşma kapsamında bulunmadığı, bu itibarla uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı ve yapılan uzlaşma teklifinin geçersiz olduğu, kovuşturma aşamasında ise sanığın, “müşteki …’in kafasını duvara vurarak yaraladığı ve sanığın yaralama eyleminde bıçak veya sopa bulunduğuna ilişkin delil bulunmadığı” gerekçesi ile sanık hakkında TCK’nin 86/3-e maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği, bu nedenle sanığa atılı TCK’nin 86/1. maddesi kapsamında kalan kasten yaralama suçunun uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla, CMK’nin 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaştırma hükümlerinin uygulanması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi zorunluluğunun gözetilmemesi,
2) Sanığın da basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte yaralandığı karşılıklı kavga şeklinde gelişen olayda, ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespit edilememesi nedeni ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükümleri uygulanırken, TCK’nin 3. maddesinde belirtilen “cezada orantılılık” ilkesi de nazara alınarak asgari oran olan (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
3) 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesi uyarınca sanığın cezasında tekerrür uygulanmasına esas alınan Antalya(Kapatılan) 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 29.09.2010 tarihinde yerine getirilmiş, 05.04.2010 tarihinde kesinleşmiş, 26.03.2010 tarih ve 2008/2335 Esas – 2010/563 Karar sayılı ilamı ile sanığa TCK’nin 86/2, 86/3-e, 29/1 ve 62. maddeleri uyarınca verilen 1500- TL adli para cezasının kesin nitelikte olması nedeniyle tekerrüre esas olmadığı anlaşılmakla, sanık hakkında TCK’nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5) Kabule göre, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesinin uygulanması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) sayılı kararları ile, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve yine 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 05.10.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.