YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/5616
KARAR NO : 2020/15755
KARAR TARİHİ : 09.11.2020

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Kolluk tutanaklarına ve adli rapor içeriklerine göre suç tarihinin 26.01.2015 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 20.01.2015 olarak gösterilmesi,
b) Mağdur sanık … beyanlarında, oğlu olan mağdur sanık …’in kendisine baltayla saldırması üzerine müdafaa konumunda bulunduğunu ve kendisini koruduğu belirtmiş olup, iddianamede de TCK’nin 25. maddesinin uygulanmasının talep edildiği olayda, sanık hakkında TCK’nin 25. maddesinde düzenlenen meşru müdafaa ya da TCK’nin 27. maddesindeki sınırın aşılması hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre,
c) Sanığın 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 86/3-a,e maddeleri uyarınca verilen “1 yıl 9 ay hapis cezası”nın TCK’nin 87/1-d maddesi uyarınca bir kat artırılması sırasında “2 yıl 18 ay hapis cezası” ile cezalandırılması yerine, “3 yıl 6 ay hapis cezası” ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
d) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, TCK’nin 3. maddesinde belirtilen “cezada orantılılık” ilkesi de nazara alınarak, sanığın cezasında haksız tahrik nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi uyarınca asgari oranda(1/4) indirim yapılması gerektiği halde, sanık hakkında haksız tahrik nedeniyle (1/3) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini ve ayrıca

sanıklar hakkında haksız tahrik nedeniyle farklı oranlarda indirim yapılması suretiyle hükümde çelişki oluşturulması,
e) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına,
2) Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükmün gerekçesinde; “sanığın tekerrüre esas mahkumiyet ilamı olduğu ve hatta bu ilamın ikinci tekerrür olduğu” belirtilmesine rağmen, hükmün sanık … hakkındaki (B) bölümünün (9) numaralı paragrafında sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümleri uygulanırken, sanığın ikinci kez mükerrir kabul edilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Kolluk tutanaklarına ve adli rapor içeriklerine göre suç tarihinin 26.01.2015 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 20.01.2015 olarak gösterilmesi,
b) Sanığın TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca verilen temel cezasında TCK’nin 86/3-a,e maddeleri uyarınca artırım yapılırken, sanığın eylemini babasına karşı ve silahtan sayılan balta ile işlediğinin gösterilmesi yerine, sanığın eylemini oğluna karşı ve silahtan sayılan bıçak ile işlediğinin belirtilmesi,
c) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, TCK’nin 3. maddesinde belirtilen “cezada orantılılık” ilkesi de nazara alınarak, sanığın cezasında haksız tahrik nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi uyarınca asgari oranda(1/4) indirim yapılması gerektiği halde, sanık hakkında haksız tahrik nedeniyle (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini ve ayrıca sanıklar hakkında haksız tahrik nedeniyle farklı oranlarda indirim yapılması suretiyle hükümde çelişki oluşturulması,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 09.11.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.