YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4653
KARAR NO : 2020/8158
KARAR TARİHİ : 30.06.2020

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) UYAP kayıtlarına göre mahkumiyet kararının verildiği 25.12.2015 tarihli oturumda Çorum L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanığın, son celseye katılması sağlanmadan yokluğunda mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13/5/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 1/3/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nin 193 ve 196. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesinin uygulanması sırasında tekerrüre esas alınan ilam gösterilmemiş ise de; sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek tek ilamın Gaziantep 7. Sulh Ceza Mahkemesinin 22.01.2014 tarih, 2013/558 Esas – 2014/105 Karar sayılı ilamı olduğu ancak; bu ilamdaki kasıtlı suçun 5237 sayılı TCK’nin 191/1. maddesi uyarınca hükmolunan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu olması ve 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’la TCK’nin 191. maddesinin değiştirilmiş olması ile anılan Kanun’un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddesindeki düzenleme karşısında; söz konusu ilamda uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı sorulup, uyarlama yapılmış ise uyarlama sonrası verilen ve kesinleşen hükmün tekerrüre esas olup olmadığı değerlendirilip, sonucuna göre sanık hakkında karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.