YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/19482
KARAR NO : 2020/11538
KARAR TARİHİ : 23.09.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesinde yer alan “Resmi Gazetede ilan edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 322 maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326 maddeleri uygulanır. Bu kararlara ilişkin dosyalar Bölge Adliye Mahkemelerine gönderilemez.” şeklindeki düzenleme karşısında, her ne kadar 24.07.2017 tarihli ek karar, 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun’un 25 ve geçici 2. maddeleri uyarınca kurulan Bölge Adliye Mahkemelerinin 07.11.2015 tarih ve 29525 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan karar uyarınca tüm yurtta 20.07.2016 tarihinde göreve başladığı tarihten sonra verilmiş ise de, temyize tabi olan mahkeme kararının Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başladığı 20.07.2016 tarihinden önce 17.01.2013 tarihinde verilmiş olması nedeniyle aslı temyize tabi olan kararın, ek karar bakımından da temyiz merciince incelenmesi gerektiği değerlendirilerek;
Sanığın yokluğunda verilen hüküm hakkında 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesi uyarınca 05.02.2013 tarihinde çıkarılan tebligatın, tebligat adresinin kapalı olması nedeni ile dağıtıcı tarafından muhtara teslim edildiği ve kapıya 2 numaralı haber kağıdının yapıştırıldığı, ancak sanığın dosyada talimatla alınan beyanında bildirdiği son adresinin askerlik görevini yaptığı 12. Mknz P. Tugay 2. Sınıf Askeri Ceza ve Tutukevi Müdürlüğü Ağrı ili olduğu ve hüküm tarihinde Sivas Açık Ceza İnfaz Kurumunda olup 31.01.2013 tarihinde infaz kurumundan çıkan sanığın yeni bir adres de bildirmediğinin anlaşılması karşısında, sanığa yapılan tebligatın geçersiz olduğu, bu nedenle sanığın temyiz süresi yönünden eski hale getirme talebinin kabulü ile temyiz isteminin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede;
1) Sanık … hakkında mağdur …’a karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık … hakkında mağdurlar … ve …’a karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen suçun gerektirdiği cezaların türü ve üst hadlerine göre, suç tarihi olan 23.03.2007 tarihi ile inceleme tarihi arasında 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş bulunduğunun anlaşılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle sanık hakkında açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK’nin 223/8 maddesi uyarınca ayrı ayrı DÜŞÜRÜLMELERİNE, 23.09.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.