YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/19009
KARAR NO : 2020/10206
KARAR TARİHİ : 08.09.2020

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas hapis cezasına ilişkin sabıkası bulunduğu halde, hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Güncel adli sicil ve Uyap kayıtlarından, sanık hakkında …Ağır Ceza Mahkemesinin 10.03.2011 tarih, 2009/142 Esas – 2011/58 Karar sayılı ilamıyla verilen mahkumiyet hükmündeki müşteki, suç tarihi ve mahkumiyet hükmü kurulan suç bilgisinin temyiz incelemesine konu ilamla aynı olduğunun anlaşılması karşısında, anılan ilama ilişkin dosyanın getirtilip incelenerek 5271 sayılı CMK’nin 223/7. maddesi gereğince aynı fiil nedeniyle, aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava olması halinde davanın reddine karar verilmesi gerekip gerekmediğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre;
2)Sanık hakkında hüküm kurulurken Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 141/3 maddesinde, 5271 sayılı CMK’nin 34, 230 ve 289. Maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararı uyarınca, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirebilmesi için, sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,

3)Gerekçeli karar başlığında müşteki …’nın isim ve kimlik bilgilerine yer verilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 232/2-b maddesine aykırı davranılması,
4)Sanığın temel cezasından silah nitelikli halinin uygulanması sırasında arttırım yapılırken kanun maddesinin TCK’nin 86/3-e. maddesi yerine ”TCK’nin 87/3-e.” şeklinde, müşteki yüzünde sabit ize neden olacak şekilde yaralandığından sanığın cezasının 1 kat oranında arttırılması sırasında kanun maddesinin TCK’nin 87/1-c. maddesi yerine ”TCK’nin 87/1-c göndermesiyle TCK’nin 87/1. cümlenin ilk fıkrası” şeklinde yanlış gösterilmeleri,
5)Neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama niteliğindeki “yüzde sabit iz”in basit tıbbi müdahale ile giderilmesinin mümkün bulunmadığı gözetilip, sanığa, 5237 sayılı TCK’nin 86/1. maddesinin uygulanması yönünde 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı tanınarak temel cezanın mezkur Kanun maddesine göre belirlenmesinin ardından, sanık hakkında TCK’nin 86/3-e, 87/1-c ve 87/1-son maddeleri uyarınca uygulama yapılarak sanığın cezasının belirlenmesi gerekirken, sanığın temel cezasının TCK’nin 86/2. maddesi gereğince tespiti suretiyle yanlış uygulama yapılması,
6)Sanığın eylemini bıçakla gerçekleştirdiği nedenle temel cezasından 5237 sayılı TCK’nin 86/3-e maddesi gereğince ”1/2 oranında” arttırım yapılması gerektiği halde, ”1/2’nin 1/5’i oranında 12 gün” şeklinde kanunda yeri bulunmayan surette arttırım yapılması,
7)Sanık hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. ve 86/3-e maddelerine göre belirlenen ceza miktarının, TCK’nin 87/1-c maddesi gereğince (1) kat oranında artırılmasını müteakip belirlenen ceza miktarının 5 yılın altında kalması durumunda TCK’nin 87/1-son maddesi gereğince 5 yıla çıkartılması gerekirken; TCK’nin 86/2-3-e, 87/1-c maddeleri gereğince belirlenen 8 ay 24 gün hapis cezasının, 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı da tanınarak TCK’nin 87/1-son maddesi gereği 5 yıl hapis cezasına çıkarıltılmaması suretiyle yazılı şekilde eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi gereğince sonuç ceza miktarı açısından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 08.09.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.