Yargıtay Kararı 3. Ceza Dairesi 2020/14211 E. 2021/1603 K. 20.01.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/14211
KARAR NO : 2021/1603
KARAR TARİHİ : 20.01.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında tayin olunan cezanın karar tarihindeki miktarına göre 14.04.2011 tarih ve 27905 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 23.03.2005 tarihli ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen Geçici 2. madde uyarınca, hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, 3.000 TL. (dahil) ve altındaki adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri kesin olduğu, sanığa hükmedilen 3.000,00 TL adli para cezasının hapisten çevrilmesi nedeniyle temyize tabi olduğu anlaşılmakla tebliğnamede yer verilen ret görüşüne iştirak edilmemiştir.
1) Müşteki … hakkında Tekirdağ Devlet Hastanesi kulak burun boğaz uzmanınca tanzim edilen 26.06.2015 tarih ve 4428 sayılı raporda; nazal fraktür tespit edildiği ancak kırığın hayat fonksiyonlarına etkisinin bulunmadığının bildirildiği; hüküm kurulurken de bu rapora dayanılarak kırığın hayat fonksiyonlarına etkisinin olmadığı gerekçesiyle 5237 Sayılı TCK’nin 87/3. maddesinin uygulanmadığı anlaşılmakla; müştekinin tedavi evrakları, raporları, varsa film ve grafileri ile birlikte en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevk edilerek TCK’nin 86 ve 87. maddelerinde belirtilen ölçütlere göre; özellikle yaralanmanın müştekinin yüzünde sabit iz oluşturup oluşturmadığı ve kemik kırığının hayati fonksiyonlara etki derecesi hususunda denetime elverişli olacak nitelikteki adli raporu alınarak neticesine göre sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabul ve uygulamaya göre;
2) Mahkemece ilk haksız hareketin hangi taraftan kaynaklandığının kesin olarak tespit edilememesi nedeni ile sanık lehine TCK’nin 29. maddesi uyarınca tahrik hükümleri uygulanırken, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas – 367 Karar sayılı kararı ile bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere ve yine TCK’nin 3. maddesinde belirtilen cezada orantılılık ilkesi de nazara alınarak asgari oranda (¼) indirim yapılması gerekirken, (½) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı bakımından kazanılmış haklarının dikkate alınmasına, 20/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.