YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/13198
KARAR NO : 2020/18343
KARAR TARİHİ : 08.12.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Mağdur hakkında … Devlet Hastanesi Beyin Cerrahi uzmanınca düzenlenen 24.02.2015 tarihli raporda “24.02.2015 tarihi itibariyle Dursun Taban’ın hayati tehlikesi ortadan kalkmış olup tedavisi devam etmektedir. Konuşma bozukluğu, konuşulanları tam anlamama (afazi), sağ kolunda, sağ bacağında kuvvetsizlik, sağ yüz yarımında felç durumu kısmen iyileşmesine rağmen devam etmektedir. Hastada arazların düzelmesi ve kalacak sekellerin belirlenmesi için 6 ay süreye ihtiyaç olup kesin raporu bu süre sonunda verilecektir.” denildiği halde kesin raporu alınmadığı anlaşıldığından, mağdurun tüm tedavi evrakları, raporları, film ve grafileri ile birlikte en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevk edilerek, yaralanmasının 5237 sayılı TCK’nin 86 ve 87. maddelerindeki ölçütlere göre niteliği hususunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporu aldırılarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule ve uygulamaya göre de;
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı kararında belirtildiği üzere, sanıklara ve müdafiine ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek savunma haklarının kısıtlanması,
3) 5237 sayılı TCK’nin 86/1. maddesi uygulanarak verilen 1 yıl 6 ay hapis cezalarının TCK’nin 87/1-d maddesi uyarınca bir kat artırılması ile 2 yıl 12 ay hapis cezasına çıkartılması gerekirken, artırım sonucu gösterilmeksizin cezaların doğrudan 87/1-d-son maddesi uyarınca 3 yıla çıkartılması suretiyle TCK’nin 61. maddesine aykırı davranılması,
4) Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesi uygulanmamış ise de hak yoksunluğu kasıtlı suçlardan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumlarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının dikkate alınmasına, 08.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.