YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/7241
KARAR NO : 2019/15908
KARAR TARİHİ : 16.09.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c maddeleri uyarınca hükmedilen hapis cezasının 5 yıldan az olması nedeniyle, hükmedilen cezanın 5 yıla çıkartılması sırasında uygulanan kanun maddesinin hükümde hatalı olarak “TCK’nin 87/1-son” maddesi yerine “TCK’nin 87/1-c” maddesi olarak gösterilmesi,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas ve 2017/247 Karar sayılı kararı uyarınca sanık hakkında düzenlenen iddianamede sevk maddeleri arasında 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesi gösterilmediği halde, sanığa ek savunma hakkı verilmeden uygulama yapılması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
3) Sanığın 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e maddeleri uyarınca belirlenen “1 yıl 6 ay” hapis cezasının, katılanın yüzde sabit ize neden olacak şekilde yaralanması nedeniyle TCK’nin 87/1-c maddesi uyarınca bir kat artırılması ve belirlenecek olan “2 yıl 12 ay” hapis cezasının 5 yıldan az olması nedeniyle TCK’nin 87/1-son maddesi uyarınca 5 yıla çıkartılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde TCK’nin 87/1-c maddesi uyarınca bir kat artırım uygulanmadan doğrudan TCK’nin 87/1-son maddesi uyarınca hükmedilen cezanın 5 yıla çıkartılması,
4) Kim tarafından başlatıldığı kesin olarak tespit edilemeyen kavgada, sanığın da katılanın eylemi neticesinde adli raporunda belirtildiği şekilde yaralanmış olması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih Esas 2002/4-238 – Karar 2002/367 sayılı ilamında belirtildiği üzere, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiğinin tespit edilememesi nedeniyle sanık lehine5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi uyarınca asgari oranda haksız tahrik indiriminin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
5) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerden dolayı 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 16.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.