YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/2005
KARAR NO : 2019/9213
KARAR TARİHİ : 30.04.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın aşamalardaki beyanında ilk olarak müştekinin kendisine saldırıda bulunduğunu belirtmesi ve müştekinin de sanığın kendisini bıçakla kovaladığını ve akabinde eliyle vurduğunu beyan etmesi karşısında,ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasında, TCK’nin 3. maddesi uyarınca orantılılık ilkesi dikkate alınarak (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, sanık hakkında (1/3) oranında indirim yapılmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK’nin 53/4. maddesi gereği 53/1. maddesinde yer alan hak yoksunluklarının uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeple 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, TCK’nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluğu uygulanmasına ilişkin ilgili paragrafların hükümlerden çıkartılması suretiyle hükümlerin istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.