YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/12957
KARAR NO : 2019/15136
KARAR TARİHİ : 11.07.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık hakkında dava konusu suç ile ilgili olarak daha önce CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle duruşma açılıp hükmün açıklanmasına karar verilerek yeniden hüküm kurulmuş ise de; temyize konu olan ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eylemlerinin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara atıfla ve bu suretle gerekçeden yoksun olarak sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesi suretiyle Anayasa’nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK’nin 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılması,
2) Gelibolu Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/132 Esas, 2013/41 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilamında, sanığın olay günü katılanın belinde silah görmesi ve kendisinden sürekli para isteyerek rahatsız etmesinin etkisinde yaralama fiilini gerçekleştirdiğinin mahkemece kabulü ile sanık lehine (1/2) oranda haksız tahrik hükümleri uygulanmış ise de, bu hususun tanık beyanları ile doğrulanmadığı, tanıklardan …’nin katılanın kardeşi olan …’den de silah zoru ile para istediği, bu tür davranışları alışkanlık haline getiren biri olduğunu beyan ettiği ancak bizzat görgüye dayalı tanıklığı olmadığı, dolayısıyla bu hususta sanık savunmasının aksine delil de bulunmadığı gözetilerek sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari (1/4) oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Sanık hakkında kasıtlı suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesindeki hak yoksunlukları uygulanmamış ise de; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edildiği de nazara alınarak sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 11.07.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.