YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/8881
KARAR NO : 2019/1000
KARAR TARİHİ : 24.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Mağdur hakkında düzenlenen Dicle Üniversitesi Hastanesinin 18.04.2015 tarihli geçici adli raporunun hükme esas alındığı anlaşılmakla, mağdura ait tüm tıbbı evrakın ve geçici raporun temini ile Adli Tıp Kurumundan 5237 sayılı TCK’nin 86. ve 87. maddelerindeki tüm unsurları içerecek şekilde kati raporun aldırılması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas – 2017/247 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
c) Kabule göre; 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e maddeleri uyarınca belirlenen 1 yıl 6 ay hapis cezasına TCK’nin 87/1-d maddesi gereğince 1 kat artırım uygulandıktan sonra cezanın TCK’nin 87/1-son maddesi uyarınca 5 yıla yüksetilmesi gerekirken, doğrudan 5 yıl hapis cezası tayini,
d) Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı iptal Esas No: 2018/8881 kararı da gözetilerek, 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, sanığın kazanılmış hakları saklı kalmak kaydıyla, istem gibi BOZULMASINA, 24.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.