YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/8212
KARAR NO : 2019/937
KARAR TARİHİ : 23.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, beraat, mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanıklar … ve … ile sanık … müdafiin 01.06.2015 havale tarihli süre tutum dilekçesini “sanıklar müdafii” sıfatı ile verdiği ve dilekçe içeriğinde “verilen ceza hükmünü temyiz ettiklerini” belirttiği ancak; müvekkilleri olan sanıklar … ve … hakkında herhangi bir mahkumiyet hükmü kurulmadığı, bu nedenle adı geçen sanıklar yönünden temyiz incelemesine konu bir mahkumiyet hükmünün bulunmadığı, sanık … hakkında ise katılanlar … ve …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların sanık müdafiin itirazı üzerine Ankara Batı 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2015/643 değişik iş sayılı kararı ile değerlendirilerek itirazın reddi üzerine kesinleştikleri anlaşılmakla, bu suçtan kurulan hükümler inceleme dışı tutulmuştur.
Yine katılan sanıklar … ve … vekilinin “katılan” sıfatı ile temyiz isteminin bulunmadığı anlaşılmakla, sanık … hakkında katılan …’e, sanık … hakkında ise katılan …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükümleri ile yine taraflarca herhangi bir temyiz istemine konu edilmeyen sanık … hakkında katılan …’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı inceleme dışı tutularak yapılan incelemede;
1) Sanık … hakkında katılan …’e karşı kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükmü ile sanık … hakkında katılanlar … ve …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik katılanlar vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık … hakkında katılan …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Suçta kullanıldığından bahisle TCK’nin 54. maddesi gereğince müsaderesi talep edilen Adli Emanet’te kayıtlı bıçak hakkında bir karar verilmemiş ise de; bu hususta mahallinde işlem yapılması mümkün görülmüştür.
Oluşa ve tüm dosya içeriğine göre, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği anlaşılmakla, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 – 238 Esas – 367 sayılı kararı uyarınca, 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması gerekirken, yazılı şekilde (1/3) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 23.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.