YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/7153
KARAR NO : 2019/299
KARAR TARİHİ : 09.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Hükümlerin açıklanması suretiyle mahkumiyet
Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nin 62. maddesinde belirtilen (1/6) takdiri indirim oranının azami miktar olması sebebiyle mahalli mahkemenin (1/15) oranında indirim yapmasında bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamenin (2) nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
1)Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün, açıklanmasına karar verilecek yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan ve yeterli gerekçe gösterilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle Anayasanın 141. ve 5271 sayılı CMK’nin 34. ve 223., 230. maddelerine aykırı davranılması,
2) Sanık hakkında, mahkemenin 11.12.2007 tarihli ve 2007/594 Esas – 2007/793 Karar sayılı ilk kararı ile 9 ay 10 gün hapis cezalarının TCK’nin 51. maddesi gereğince ertelenmelerine karar verildiği, hükümlerin sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 26.04.2010 tarihli ve 2010/2589 Esas-2010/13679 Karar sayılı ilamı ile bozulduğu, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiği, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle mahkemece açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de Ceza Genel Kurulunun 09.02.2016 tarihli ve 2014/71 Esas – 2016/42 Karar sayılı ilamı gereğince sanığın 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkı nedeniyle hapis cezalarının 5237 sayılı TCK’nin 51. maddesi gereğince ertelenmelerine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
3)Sanık hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3. maddeleri gereğince belirlenen “10 ay 15 gün” hapis cezaları üzerinden, TCK’nin 62. maddesi gereğince (1/15) oranında indirim yapıldığında sonuç cezaların “9 ay 24 gün” hapis cezaları yerine “9 ay 10 gün ” olarak hatalı hesaplanması suretiyle eksik ceza verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakları saklı kalmak kaydı ile 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 09.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.