Yargıtay Kararı 3. Ceza Dairesi 2018/4235 E. 2018/17924 K. 21.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/4235
KARAR NO : 2018/17924
KARAR TARİHİ : 21.11.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
ANIK : …
HÜKÜM : Mahkumiyetine dair

Mahalli mahkemece bozmaya uyularak verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Olayın başlangıcına ilişkin taraflar arasında birbirinden farklı beyanlar bulunmasına ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenemediğinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas – 367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Dairemizin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün uygulanmasını gerektirdiği halde, uygulanmamasına karar verilmesi suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
2) Sanık hakkında bozma öncesi kurulan 30.12.2013 tarihli 2013/76 Esas ve 2013/793 Karar sayılı hükümde ikinci kez mükerrirliğe karar verildiği, tekerrüre esas alınan Afyonkarahisar 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 15.09.2009 tarihinde kesinleşmiş 2007/308 Esas ve 2009/227 Karar sayılı 2 yıl 6 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünde “Sanığın sabıka kaydında gözüken Antalya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.11.2005 tarih 2005/529-753 sayılı Kararı ile verilen 1.090 TL adli para cezasının kesinleşme tarihinden itibaren tekerrür süresi içerisinde yargılamaya konu suçun işlendiği anlaşılmakla 5237 sayılı TCK’nin 58/6-7 maddeleri gereğince sanık hakkında mükerrerlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına” karar verildiği, bu hükme ilişkin suç tarihinin 04.07.2006 olduğu, 30.11.2005 tarihinde kesinleşmiş Antalya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.11.2005 tarihli 2005/529 Esas ve 2005/753 Karar sayılı hükmünde ise sanık hakkında 765 sayılı TCK’nin 456/4 ve 59/2. maddeleri uyarınca hükmolunan 5 ay hapis cezasının 647 sayılı Kanun’un 4. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrildiği ve 6. maddesi uyarınca ertelendiği anlaşılmakla sanık hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanmaması,

3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı ile sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.11.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.