YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/3896
KARAR NO : 2018/17939
KARAR TARİHİ : 21.11.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık … hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas – 367 Karar sayılı Kararı ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren içtihatlarında benimsendiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği hallerde, sanık lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda (¼) uygulanması gerektiği gözetilmeden (½) oranında indirim yapılarak, eksik ceza tayini ve yine adli sicil kaydında tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında, kasten yaralama suçundan hükmolunan netice hapis cezasına istinaden TCK’nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmaması ve sanık hakkında hükmedilen netice hapis cezasının, TCK’nin 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi suretiyle tekerrür hükümlerinin uygulanamaması karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2) Sanık … hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelenmesinde:
19.11.2018 günü UYAP’tan alınan güncellenmiş nüfus kayıt örneğinden, sanığın hükümden sonra 21.06.2017 tarihinde vefat ettiği anlaşıldığından, bu durumun mahkemesince araştırılarak TCK’nin 64/1. maddesi gereğince, kamu davasının düşürülüp düşürülmeyeceğinin karar yerinde değerlendirilmesi lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeple 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.