YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/3541
KARAR NO : 2019/859
KARAR TARİHİ : 23.01.2019
MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)İddianamede sanığın mağdura karşı iki kez kasten yaralama suçunu işlediğinin iddia edilmesine rağmen sevk maddelerinin sanık için iki kez uygulanması yönünde açıklık bulunmadığının anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-a maddelerinin iki kez uygulanması ihtimaline binaen, sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurularak 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine aykırı davranılması,
2)Mağdurun kolluktaki ilk ifadesinde sanığın şizofreni hastası olduğunu, ancak ilaçlarını almayıp çöpe attığını bildirmesi karşısında; sanığın psikolojik tedavi görüp görmediği araştırılıp, tedavi görmüş ise tedavi evrakları celp edilip, sanığın suç tarihinde 5237 sayılı TCK’nin 32. maddesi uyarınca, işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılamadığı, bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı ve azalmış ise bunun önemli derecede olup olmadığının tespiti için dava dosyası ile birlikte önceki tedavilerine ilişkin tüm belgeler ve raporları da eklenerek Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan veya tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden ya da Tıp Fakültelerinin Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlıklarından sağlık kurulu raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, tek psikiyatri uzmanınca verilen yetersiz rapora dayanılarak eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 23.01.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.