YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/3027
KARAR NO : 2018/19343
KARAR TARİHİ : 12.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
KATILANLAR : …, …
HÜKÜM : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, beraat, mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanıklar Erdoğan, Kadir ve Sinan hakkında katılan …’e karşı kasten yaralama suçundan verilen adli para cezalarının kesin nitelikte olduğundan bahisle katılanlar vekili ile sanıklar Sinan ve Erdoğan’ın temyiz istemlerinin reddine dair ek karar verildiği ve ek kararın tebliğine rağmen taraflarca temyiz edilmediği anlaşılmakla bu hükümler inceleme dışı tutulmuştur.
1) Sanıklar …,…,… hakkında katılanlar …,… e karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlara yönelik katılanlar vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, aynı Kanun’un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanıklar Faruk, Ömer, Serkan, Erdoğan, Kadir ve Sinan hakkında katılanlar Abdullah ve Ahmet’e karşı tehdit ve hakaret suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik katılanlar vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık … hakkında katılan …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;

Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
4) Sanıklar Kadir ve Sinan hakkında katılan …’a karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık … ve katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmedilen uzun süreli hapis cezaları ertelenen sanıklar hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesi uygulanmamış ise de, hak yoksunluğu kasıtlı suçtan verilen hapis cezasının kanuni sonucu olup, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilerek infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma sebebi yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nin 51/3. maddesindeki “cezası ertelenen hükümlü hakkında, bir yıldan az, üç yıldan fazla olmamak üzere, bir denetim süresi belirlenir. Bu sürenin alt sınırı, mahkûm olunan ceza süresinden az olamaz” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, mahkum olunan ceza süresinden daha az denetim süresi belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.05.2010 tarih ve 2010/4-87 Esas – 2010/112 sayılı kararında belirtildiği üzere, aleyhe değiştirme yasağı kapsamına girmediği anlaşılmakla, CMUK’un 322. maddesi gereğince, hükümlerin TCK’nin 51/3. maddesi gereğince denetim süresi belirlenmesine ilişkin fıkralarından “1 yıl” ibaresi çıkartılarak yerlerine “1 yıl 5 ay 15 gün” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükümlerin istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.12.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.