Yargıtay Kararı 3. Ceza Dairesi 2018/2270 E. 2018/17342 K. 13.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/2270
KARAR NO : 2018/17342
KARAR TARİHİ : 13.11.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanık hakkında, Mahkemenin 20.11.2013 tarihli, 20.11.2013 Esas ve 2013/150 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-e, 29, 62. maddeleri gereğince belirlenen 1 ay 7 gün hapis cezasının, aynı Kanun’un 51. maddesi gereğince ertelendiği ve bir yıl denetim süresi öngörüldüğü, hükmün sanık tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 17.11.2014 tarih ve 2014/15405 Esas- 2014/37430 Karar sayılı ilamı ile bozulduğu, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda 19.03.2015 tarih ve 2014/311 Esas ve 2015/170 Karar sayılı karar ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiği, sanığın denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle mahkemece açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de; Ceza Genel Kurulunun 09.02.2016 tarih, 2014/71 Esas- 2016/42 Karar sayılı kararı gereğince, sanık hakkında mahkemece 20.11.2013 tarihli kararda hükmolunan 1 ay 7 gün hapis cezasının, TCK’nin 51. maddesine göre ertelenip, sadece sanık tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, sanık yönünden 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hak olduğu, dolayısıyla 27.01.2017 tarihinde hüküm açıklanırken hükmolunan hapis cezasının ertelenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

-1-

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 13.11.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.