YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/11357
KARAR NO : 2019/9357
KARAR TARİHİ : 02.05.2019
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas – 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine aykırı davranılması,
2) Mağdur hakkında Sarıoğlan Devlet Hastanesince düzenlenen olay tarihli geçici raporda ” sol göz kapağı üstü 1 cm. kesi, sağ temporal bölgede 3 cm. kesi, sol zigomatik üzeri 3x3cm. şişlik, zigoma kırığını değerlendirmek için gerekli ekipman yoktur, üst seviye sağlık merkezine sevki uygundur.” şeklinde değerlendirmede bulunulduğu ve daha sonra aldırılan raporlarda mağdurdaki zigoma kırığı ile ilgili değerlendirmenin bulunmadığı ayrıca da…Üniversitesi Eğitim Araştırma Hastanesince düzenlenen 18/07/2014 tarihli raporda da, ”temporal bölgede 2 cm.’lik vertikal insizyon skarı” mevcut olduğu ve sabit iz niteliğinde olduğu belirtilmesine karşın, yaranın niteliği ve sözel diyalog mesafesinden, belirgin bir dikkat sarf etmeden, ilk bakışta fark edilip edilmediği gibi hususlarda da rapor içeriği yetersiz olup, Adli Tıp kriterlerine uygun olmadığı anlaşıldığından, mağdurun, tedavi evrakları, geçici ve kesin raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumuna sevk edilerek yaralanmasının yüzde sabit ize neden olup olmadığı hususunda duraksamaya yer vermeyecek, mağdurda kemik kırığı meydana gelip gelmediğini de değerlendirecek ve 5237 sayılı TCK’nin 86. ve 87. maddelerindeki tüm unsurları kapsayacak şekilde kesin raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi gereğince ceza süresi yönünden kazanılmış hakkı saklı tutulmasına,02.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.