Yargıtay Kararı 3. Ceza Dairesi 2017/7755 E. 2018/3025 K. 22.02.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 3. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/7755
KARAR NO : 2018/3025
KARAR TARİHİ : 22.02.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine ancak;
1)Sanık … hakkında müştekiye karşı eylemi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesinden cezalandırılması talebiyle iddianame düzenlemesi üzerine Polatlı Sulh Ceza Mahkemesi’ne açılan davaya ilişkin yapılan yargılama sonucunda, sanığın eyleminin TCK’nin 86/1, 86/3-e maddeleri kapsamında kaldığı gerekçesiyle görevsizlik kararı verildiği, ancak talimat mahkemesince yapılan yargılamada görevsizlik kararı okunmadığından, sanığa ek savunma hakkı verilmeden savunma hakkının kısıtlanması,
2)Sanık …’ın, Genelkurmay Başkanlığı Mevki Asker Hastanesi’nin Ruh ve Sinir Hastalıkları Kliniğinin 09/05/2012 tarihli heyet raporunu ibraz etmesi ve bu raporda kendisi hakkında kronik bipolar affektif bozukluk saptanarak askerliğe elverişsizlik raporu verildiğinin belirtilmesi karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 32. maddesi gereğince “akıl hastalığı nedeniyle, işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin önemli derecede azalmış olup olmadığı konusunda Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan, tam teşekküllü Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinden veya Tıp Fakültelerinin Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanlıklarından sağlık kurulu raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayinini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
3)Yargılamaya konu suçun 19.05.2012 tarihinde işlenmesine ve müşteki …’in olay nedeniyle sanıklardan şikayetçi olmadığını beyan etmesine göre, 28.06.2014 tarihinden önce işlenen suçlar açısından, 28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 72. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 231/8. maddesinin 2. cümlesinin uygulanamayacağı ve daha önceden verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların yargılama konusu suçla ilgili hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel teşkil etmeyeceği gözetilmeden, yasal olmayan gerekçeyle sanık … hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
4)Sanık … hakkında suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği tavır ve davranışları dolayısısyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda olumlu kanaat oluştuğundan bahisle 5237 sayılı TCK’nin 51. maddesi gereğince erteleme kararı verilmesi karşısında, suçtan sonraki süreçte tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak tekrar suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanaat olmadığından 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilerek çelişkiye düşülmesi,
5) Sanıklar …. ve….’in müştekiye karşı kasten yaralama suçunu birlikte işlediklerinin kabul edilmesine göre, sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerekirken, mütesaviyen tahsiline karar verilerek 5271 sayılı CMK’nin 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden 6723 sayılı Kanunun 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 22.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.